معنی رزیف در لغت نامه دهخدا

بانگ کردن شتر، شتاب کردن از بیم، شتاب و پویه دویدن ماده شتر: رزفت الناقه. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از آنندراج) (از اقرب الموارد). بشتاب دویدن و گویند: اسرع من فزع. (از اقرب الموارد)، نزدیک شدن کار: رزف الامر، پیش درآمدن کسی را: رزف الیه. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

معنی رزیف - جستجوی لغت در جدول جو

رزیف

لغت نامه دهخدا

رزیف

فرهنگ لغت هوشیار

رزین

(پسرانه)

محکم، استوار، متین، باوقار

فرهنگ نامهای ایرانی

مزیف

ناسره، ناخالص، کنایه از باطل

فرهنگ فارسی عمید

رغیف

گردۀ نان، گلولۀ خمیر

فرهنگ فارسی عمید

رزین

ماده ای چسبناک که از تنۀ بعضی درختان خارج و در روی پوست درخت منعقد میگردد و یا به طور مصنوعی ساخته می شود، صمغ، لاستیک روکش چرخ اتومبیل و سایر وسایل نقلیه

فرهنگ فارسی عمید

ردیف

کسی که پشت سر یا بر ترک دیگری سوار شود، پشت سر هم، چند تن یا چند چیزی که پشت سر یکدیگر قرار گیرند، در علوم ادبی در قافیه، کلمۀ مکرر که در آخر هر شعر پس از قافیۀ اصلی می آورند مانند کلمۀ «گیرند»، برای مثال نقدها را بود آیا که عیاری گیرند / تا همه صومعه داران پی کاری گیرند (حافظ - ۳۷۶) و یا کلمۀ «دارد»، برای مثال مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد / نقش هر پرده که زد راه به جایی دارد (حافظ - ۲۵۴)

کسی که پشت سر یا بر ترک دیگری سوار شود، پشت سر هم، چند تن یا چند چیزی که پشت سر یکدیگر قرار گیرند، در علوم ادبی در قافیه، کلمۀ مکرر که در آخر هر شعر پس از قافیۀ اصلی می آورند مانند کلمۀ «گیرند»، برای مِثال نقدها را بُوَد آیا که عیاری گیرند / تا همه صومعه داران پی کاری گیرند (حافظ - ۳۷۶) و یا کلمۀ «دارد»، برای مِثال مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد / نقش هر پرده که زد راه به جایی دارد (حافظ - ۲۵۴)

فرهنگ فارسی عمید

رزین

باوقار، بردبار، سنگین، گران مایه، استوار

فرهنگ فارسی عمید

رزیه

مصیبت عظیم، آسیب و بلا

فرهنگ فارسی عمید

عزیف

(عَ)

آواز پری و آن آواز خفی و پستی است که به شب در بیابان شنیده شود و گویندآن صوت بادها در جو است که اهل بادیه آن را صوت جن تصور کنند. (از منتهی الارب). صوت جن. (اقرب الموارد) ، توسعاً، مطلق آواز یا آواز که از چیزی برآید: آواز تکبیر از صف سلطان و عزیف مزمار و صفیر از قبل آن شیطان... (جهانگشای جوینی)

لغت نامه دهخدا

زریف

(تَ مَخْ خُ)

آهسته و نرم رفتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). زرف. (ناظم الاطباء) ، نزدیک شدن به کسی. (از اقرب الموارد). رجوع به زرف شود

لغت نامه دهخدا

رایف

(یِ)

پسر ابراهیم پاشا و نوۀ شیخ الاسلام عارف بک. از وزرای عثمانی بود و در سال 1188 هجری قمری بسمت رئیس الکتاب و بعد بشغل وزارت رسید. او یکی پس از دیگری بفرمانروایی مصر و قونیه و موره منصوب شد. رایف در سال 1199 هجری قمری به اتهام شرکت در قتل خلیل پاشا عزل و اعدام گردید. (از قاموس الاعلام ترکی)

لغت نامه دهخدا

رایف

(یِ)

رائف. رأف. رؤف. سخت و بسیار مهربان. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). مهربان. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). ورجوع به رائف شود، آنکه از امارات شناسد که زمین آب دارد یا نه. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

تزیف

(اِ)

ناروان شدن درهم. (از اقرب الموارد) (از المنجد). ردی و ناسره گردیدن. (از اقرب الموارد) : ثبت ولاتبغ ماتزیف. (حریری از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عزیف

(عَ)

نام رملی است در عینه از آن بنی سعد. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

ترزیف

(اِ تِ)

پیش درآمدن کسی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از المنجد) ، بانگ کردن شتر. (ازاقرب الموارد) (از متن اللغه) (از المنجد) ، شتاب کردن شتر. (از متن اللغه) (از المنجد)

لغت نامه دهخدا

رزوف

تندرو، گشاده گام

فرهنگ لغت هوشیار

رزیم

آوای شیر، کف چون کف شیر، سیاب (حباب)

فرهنگ لغت هوشیار

رجیف

به لرزه در آمدن زمین تنبیدن تنبش

فرهنگ لغت هوشیار

رصیف

کار محکم و استوار

فرهنگ لغت هوشیار

ردیف

صف، قطار، راسته، رده

فرهنگ لغت هوشیار

رغیف

گلوله خمیر، گرده نان

فرهنگ لغت هوشیار

نزیف

تپ زده تپ کرده، زبان خشک تشنه، بیهوش، چاه کم آب، خونرفته سست، خونریز

فرهنگ لغت هوشیار

مزیف

نبهره سکه رد شده به جهت ناسره بودن آن درهم ناسره نبهره: ... و بنهره احوال مزیف را سره انگاشت

فرهنگ لغت هوشیار

عزیف

آواز پری و آن آوازی نرم است که به شب در بیابان شنیده شود

فرهنگ لغت هوشیار

رسیف

فرانسوی آبسنگ

فرهنگ لغت هوشیار

رفیف

درخشیدن و روشن گردیدن گونه کسی

فرهنگ لغت هوشیار

رزیه

بد آمد سوک، رنج، آک (عیب) مصیبت بزرگ پیش آمد ناگوار جمع رزایا

فرهنگ لغت هوشیار

رزین

محکم و استوار و مضبوط

فرهنگ لغت هوشیار

رغیف

((رَ))

گرده نان، گلوله خمیر، جمع ارغفه. رغفان

فرهنگ فارسی معین

رزین

((رَ))

محکم، استوار، باوقار، سنگین

فرهنگ فارسی معین

رزین

((رِ))

صمغ، سقز، روکش چرخ بعضی وسایل نقلیه موتوری

فرهنگ فارسی معین

ردیف

((رَ))

رده، رسته، کلمه یا کلماتی که عیناً در آخر مصراع ها تکرار شود، پایه و رکن اساسی موسیقی ملی ایران است که به «مقام»، «دایره ملایم» و «آواز»، تقسیم می شود، دستگاه

فرهنگ فارسی معین

رزیه

((رَ یَّ))

مصیبت عظیم، پیش آمد ناگوار، جمع رزایا

فرهنگ فارسی معین

ردیف

رده

فرهنگ واژه فارسی سره

معنی رزیف - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما