معنی ردب در لغت نامه دهخدا

راه سربسته. (منتهی الارب) (آنندراج). راه سربسته و بن بست. (ناظم الاطباء). راه بی منفذ. (از اقرب الموارد). بن بست. (یادداشت مؤلف)

معنی ردب - جستجوی لغت در جدول جو

ردب

لغت نامه دهخدا

ردب

فرهنگ لغت هوشیار

رجب

(پسرانه)

نام ماه هفتم از سال قمری

فرهنگ نامهای ایرانی

تردب

(اِ تِ)

مهربانی و نرمی نمودن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). مهربانی و تلطف کردن. (از اقرب الموارد). ملاطفت کردن بکسی. (از المنجد)

لغت نامه دهخدا

اردب

(اِ دَب ب)

کیل بزرگ. کیلی معروف در مصر. پیمانه ای بمصر که بیست وچهار صاع یا شش ویبات گنجایش آنست. (از منتهی الارب). پیمانه ایست بزرگ در مصر که بیست وچهار صاع را گنجایش دارد. (رسالۀ اوزان و مقادیر مقریزی). مکیالی معادل بیست وچهار صاع و آن شصت وچهار من باشد. (بحر الجواهر). کیلی باشد مردم مصر را و آن شش ویبه است و ویبه کیلی است گندم را معادل سی رطل بغدادی چون گندم ثقیل بود و اگرنه بیست وهفت رطل بغدادی باشد. ج، ارادب. (ادب الکتاب صولی). قفیز اردب اهل الشام کالقفیز لاهل العراق. (مهذب الاسماء). اردب یا اردبه پیمانه ایست که در مصر و ایران و نزد عرب قدیم بکار میرفت و آن معادل 50 یا 55 لیتر است و بعدها اردبه در ایران پیمانه ای جهت سنجیدن مواد جامده بود و گاه نیز مقیاسی معادل 66 هزار گرم محسوب میشد

لغت نامه دهخدا

اردب

(اَ دَ)

جنگ و جدال. (برهان) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

خردب

(خَ دَ)

نامی است از اعلام. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

حردب

(حَ دَ)

دانۀ عشرق و آن گیاهی است. (منتهی الارب)