معنی راچپال - جستجوی لغت در جدول جو

راچپال

لغت نامه دهخدا

تاپال

تنۀ درخت، جذع، نون

فرهنگ فارسی عمید

پاچال

گودال، گودال زیر پا، گودالی در دکان که فروشنده داخل آن می ایستد

فرهنگ فارسی عمید

راپل

(پِ)

نهری است در شیلی که از سلسلۀ جبال آند سرازیر میشود و از ایالت سانتیاکو و گون گو گذشته و پس از طی مسافت 220 هزارگز به بحر محیط میریزد از مجرای آن فقط سیزده هزار گز برای کشتی رانی خوب است. (قاموس الاعلام ترکی)

لغت نامه دهخدا

راچول

(چُ)

رودی است در هندوستان در خطۀ ’غوآ’ یا ’کوه’ از سلسلۀ جبال ’کات’ سرچشمه میگیرد و راه آهن بمبئی - مدرس بوسیلۀ پلی از روی این رود میگذرد. (از قاموس الاعلام ترکی)

لغت نامه دهخدا

راخال

شهری در یهودا که داود پاره ای از غنایم خود را به آنجا گسیل فرمود، ولی محل آن معلوم نیست، (از قاموس کتاب مقدس)

لغت نامه دهخدا

ریچال

ریچاله، به معنی ریچار است، (ناظم الاطباء) (از برهان) (از غیاث اللغات)، مربا، (فرهنگ جهانگیری)، مربای دوشابی، (از برهان: کامه) :
زده گونه ریچال و ده گونه وا
گلوبندگی هریکی را سزا،
ابوشکور بلخی،
چنان آوریدیم چیزی حقیر
ز روغن ز ریچال و کشک و پنیر،
شمسی (یوسف و زلیخا)،
ز روغن ز ریچال و پشم و پنیر
یکی کاروان ساخت آن مرد پیر،
شمسی (یوسف و زلیخا)،
بتکوب، ریچالی است که از مغز گوز و سیر و ماست کنند و ترش باشد، (لغت فرس اسدی)، طعام، (شرفنامۀ منیری)، رجوع به ریچار و ریچاله شود

لغت نامه دهخدا

کاچال

آلات خانه باشد چون فرش و اوانی، و سیار (سپار) همین باشد، (فرهنگ اسدی چ هرن ص 80)، آلات خانه باشد از هر نوعی، (لغت فرس اسدی چ عباس اقبال)، آلات خانه بود از هرلونی که باشد از قماش و آنچه بدان ماند، (اوبهی)،
بمعنی کاچار است که آلات و ضروریات خانه باشد از هر گونه و بمعنی متاع و اسباب هم آمده است، (برهان) :
زود بردند و آزمودندش
همه کاچالها نمودندش،
عنصری،
بخواست آتش و آن کنده را بکند و بسوخت
نه کاخ ماند و نه تخت و نه تاج و نه کاچال،
بهرامی،
زترکتاز حوادث در این فتن ما را
نه خانه ماند و نه مانه، نه رخت و نی کاچال،
شمس فخری،
مؤلف گوید: بگمانم مصحف کاخال باشد منسوب به کاخ مثل چنگال منسوب به چنگ و نظایر آن و نسخه بدل هم در شعر عنصری در فرهنگ اسدی چ هرن کاخال هست، تحقیقاتی من در کاچال و کاخال کرده ام، رجوع به کاخال شود، بعد از آن کلمه کاچار را در نسخۀ حاشیۀفرهنگ اسدی نخجوانی یافتم، ازینرو گمان میکنم کاچارو کاچال و کاخال هر سه صحیح باشد

لغت نامه دهخدا

تاپال

سرگین گاو را گویند، (برهان) (آنندراج) (انجمن آرا)، تنه درخت را نیز گفته اند، (برهان)، تنه درخت که بتازیش دوحه گویند، (شرفنامۀمنیری)

لغت نامه دهخدا

پاچال

گودالی که جولاهان وقت بافتن، پای در آن آویزند، پاچامه:
بلوح پای و بپاچال و قرقره بکره
بنایژه بمکوک و بتاروپود ثیاب،
خاقانی،
، گوی که استادان بقال و نانوا و آشپز در آن ایستند و چیزی فروشند، گودالی که شیر در آن گرد کنند فروختن را

لغت نامه دهخدا

راپا

جزیره ای است متعلق به فرانسه در پلی نزی میان توبوائی و توآموتو در مجمع الجزائر سوسیته، مساحت آن 42 کیلومتر مربع و سکنۀ آن 200 تن است

لغت نامه دهخدا

ناسپال

پوست انار، نارپوست، (برهان قاطع) (آنندراج) (فرهنگ نظام از جهانگیری) (شمس اللغات) (انجمن آرا)، پوست انار که در رنگ رزی به کار می برند، (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تروچپال

(تِ)

یکی از پادشاهان و امیران هند بود که از سلطان محمود غزنوی شکست خورد و متواری شد. در الجماهر ص 55 تروچنپال شاه آمده است:
تروچپال سپه را بشب گذاشته بود
به پیل از آب و از آن سو گرفته راه گذار.
فرخی

لغت نامه دهخدا

اوپال

لاتینی خور چشم

فرهنگ لغت هوشیار

کاچال

کاچار: (بخواست آتش و آن کنده را بکند و بسوخت نه کاخ ماند و نه تخت و نه تاج و نه کاچال) (بهرامی)

فرهنگ لغت هوشیار

ناسپال

هندی نارپوست پوست انارنار پوست

فرهنگ لغت هوشیار

راسمال

سرمایه دارایی

فرهنگ لغت هوشیار

راپل

فرانسوی یادآوری

فرهنگ لغت هوشیار

ریچال

مطلق مربا، مربایی که از دوشاب پزند:) او را که عفت تو شایع است... و لذت ریچار تو معلوم... (روضه العقول)، مربا یا خوراکی که از چند چیز که از سازند، هر چیز که از شیر گوسفند پزند، هر سخن در هم و بر هم کلام نامربوط لیچار ریچال

فرهنگ لغت هوشیار