معنی رأب - جستجوی لغت در جدول جو

رأب

لغت نامه دهخدا

راکب

سوار، سوار بر اسب یا شتر

فرهنگ فارسی عمید

راتب

وظیفه، مستمری، جیره

فرهنگ فارسی عمید

راهب

کسی که در دیر به سر می برد و به عبادت مشغول است، پارسا و عابد نصاری، دیرنشین، خائف، ترسنده، ترسان

فرهنگ فارسی عمید

راسب

ته نشین، رسوب، ته نشین شونده

فرهنگ فارسی عمید

راغب

رغبت کننده، خواهان، مایل

فرهنگ فارسی عمید

مرأب

(مِ ءَ)

کسی که چیز شکسته را اصلاح می کند و شکسته بندی می نماید. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

راهب

پارسا و عابد، دیر نشین

فرهنگ لغت هوشیار

راغب

خواهان، مایل

فرهنگ لغت هوشیار

راضب

رگبار، کنار از گیاهان

فرهنگ لغت هوشیار

رائب

سرگشته، شوریده عقل، سست، گران جسم

فرهنگ لغت هوشیار

راقب

ناظر و بیننده، نگاهدارنده

فرهنگ لغت هوشیار

راکب

سوار بر اسب یا شتر

فرهنگ لغت هوشیار

راتب

ثابت و بر جای

فرهنگ لغت هوشیار

راسب

ته نشین شونده

فرهنگ لغت هوشیار

راعب

ترسان، ترسنده

فرهنگ لغت هوشیار

راکب

((کِ))

سوار، سواره

فرهنگ فارسی معین

راغب

((غِ))

مایل، خواهان، جمع راغبین

فرهنگ فارسی معین

راتب

((تِ))

دایم، برقرار

فرهنگ فارسی معین

راهب

((هِ))

عابد مسیحی، پارسا و گوشه نشین. جمع رهبان، راهبین

فرهنگ فارسی معین

راتب

((تِ))

جیره، مستمری

فرهنگ فارسی معین

راسب

((س))

ته نشین شونده، ته نشین گردیده، درد که در ته ظرف ماند، ماده دارویی که در ته لوله آزمایش یا ته بالن و دیگر ظروف آزمایشگاهی ته نشین شود، گل و لای و دیگر مواد مخلوط با آب که در بستر رودخانه ها و کف دریاچه ها و دری

فرهنگ فارسی معین