معنی راقد در لغت نامه دهخدا

خوابنده. ج، رُقود و رُقَّد. (از متن اللغه) (از اقرب الموارد) (از المنجد) (منتهی الارب) (آنندراج). خوابیده. (ناظم الاطباء). خفته. نائم:، یا راقد اللیل مسروراً باوّله، اِن ّ الحوادث قد یطرقن اسحاراً.، (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 224)

معنی راقد در فرهنگ لغت هوشیار

خوابنده، خوابیده، خفته، نائم

معنی راقد در فرهنگ فارسی معین

خوابنده، خوابیده

معنی راقد - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی راقد در فرهنگ فارسی معین

خوابنده، خوابیده

راقد

لغت نامه دهخدا

راقد

فرهنگ لغت هوشیار

راقد

فرهنگ فارسی معین

راشد

(پسرانه)

آنکه در راه راست است، دیندار، نام یکی از خلفای عباسی

فرهنگ نامهای ایرانی

راود

زمین پشته پشته و پرآب و علف، زمین پست و بلند که گیاه بسیار در آن روییده باشد، سبزه زار، چراگاه

فرهنگ فارسی عمید

راکد

آرام و ثابت و بی حرکت، هر چیز به جا مانده و ایستاده در یک جا مانند آب ایستاده که جاری و روان نباشد

فرهنگ فارسی عمید

راقم

نویسنده، محرر، محرر کتاب یا نامه

فرهنگ فارسی عمید

مراقد

مرقدها، خوابگاه ها، آرامگاه ها، جمع واژۀ مرقد

فرهنگ فارسی عمید

حراقد

(حَ قِ)

جمع واژۀ حرقده. شتران اصیل و نجیب. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

فراقد

(فَ کَ)

دره ای است نزدیک مدینه. ابن سکیت گوید: فراقد از شکاف غیقه به وادی الصفراء پیوندد. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

فراقد

(فَ قِ)

جمع واژۀ فرقد. رجوع به فرقد شود

لغت نامه دهخدا

مراقد

(مَ قِ)

جمع واژۀ مرقد. (از دستور الاخوان). رجوع به مرقد شود: دیدۀ حقود حسود از ملاحظات جمال حضرتش در مراقد غفلت تا صبح قیامت غنوده. (مرزبان نامه، از فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

رائد

جاسوس

معنی راقد - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما