معنی راسب در فرهنگ فارسی عمید

ته نشین، رسوب، ته نشین شونده

معنی راسب در لغت نامه دهخدا

ابن راسب بن مالک بن جدعان. جدی جاهلی است فرزندان وی بطنی از قبیله دشنوءه ازقبیلۀ قحطان بوده اند. (از اعلام زرکلی ج 1 ص 315)، ابن الخزرج بن جده، جدی جاهلی است فرزندان وی بطنی از قبیلۀ جرم از قحطانیه بوده اند. (از اعلام زرکلی ج 1 ص 315)

معنی راسب در فرهنگ فارسی معین

ته نشین شونده، ته نشین گردیده، درد که در ته ظرف ماند، ماده دارویی که در ته لوله آزمایش یا ته بالن و دیگر ظروف آزمایشگاهی ته نشین شود، گل و لای و دیگر مواد مخلوط با آب که در بستر رودخانه ها و کف دریاچه ها و دری

معنی راسب در فرهنگ واژه مترادف متضاد

تفاله، ته مانده، ته نشین، درد، گل ولای

معنی راسب - جستجوی لغت در جدول جو

راسب

فرهنگ فارسی عمید

راسب

لغت نامه دهخدا

راسب

فرهنگ لغت هوشیار

راسب

فرهنگ فارسی معین

راسب

فرهنگ واژه مترادف متضاد

زراسب

(زَ اَ)

نام پسرطوس بن نوذر است و او داماد کیکاوس بود. (برهان) (از انجمن آرا) (از آنندراج). نام پسر طوس. (ناظم الاطباء). نام پسر طوس بن نوذرشاه که خواهر ریو نیز به حبالۀ او بوده و به دست فرود ابن سیاوش کشته گشت. (شرفنامۀ منیری) (از جهانگیری). نام پسر طوس نوذر که بر دست فرود کشته شد. (فرهنگ رشیدی). پسر طوس. (فهرست ولف ص 467) :
هر آن کس که بود او ز تخم زراسب
بیامد به ایوان آذرگشسب.
فردوسی.
رجوع به یشتها ج 1 ص 265، ج 2 ص 198 و زرسپ ومادۀ بعد شود
نام مبارزی از ایران بود. (برهان). نام مبارزی ایرانی که به رزم افراسیاب به خیل کیخسرو بود. (شرفنامۀ منیری)

لغت نامه دهخدا

راسبی

(سِ)

منسوب به بنی راسب که قبیله ای است. (از سمعانی)

لغت نامه دهخدا

راسبی

(سِ)

علی بن احمد، ابوالفتوح پاشا. از مردم مصر بود و در بلقاس متولد شد در فرانسه تحصیل کرد و در مصر مناصب گوناگون یافت و بریاست استیناف رسید و سپس بریاست تفتیش کل فرهنگ برگزیده شد و سرانجام در قاهره درگذشت. او راست: الشریعه الاسلامیه و القوانین الوضعیه، رساله، والمذهب الاجتماعی فی التشریع الجنائی. و با همکاری یکی از دوستانش کتاب ’الاقتصاد السیاسی’ تألیف ژونس را ترجمه کرده است ودر کنگره های مربوط به قانون که در سال 1900 میلادی در پاریس تشکیل شد حضور یافت. پس کتابی بنام: ’سیاحه مصری فی اروبه’ تألیف کرد. (از اعلام زرکلی ج 1 ص 315)
علی بن احمد الراسبی. وی فرمانروای جندی شاپور و بسیار توانگر و نزد خلفا محترم بود و بسال 301 هجری قمری درگذشت. (از اعلام زرکلی ج 2 ص 654)

لغت نامه دهخدا

راسبه

(سِ بَ)

تأنیث راسب، استوار. (آنندراج) (منتهی الارب). و رجوع به راسب شود

لغت نامه دهخدا

دراسب

(دِ)

دهی است از دهستان قراتوره بخش دیواندرۀ شهرستان سنندج، واقع در 27هزارگزی خاوری دیواندره و کنار رود خانه ول کشتی، با 250 تن سکنه. آب آن از رودخانه و چشمه تأمین میشود و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

کراسب

(کَ)

دهی است از دهستان فریم بخش دودانگۀ شهرستان ساری. کوهستانی، جنگلی، معتدل و مرطوب است و سکنۀ آن 300 تن میباشد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

مراسب

(مَ سِ)

ستونها. (منتهی الارب). اواسی. (متن اللغه). دعائم. (اقرب الموارد) ، جمع واژۀ مرسب. (از اقرب الموارد). رجوع به مرسب شود

لغت نامه دهخدا

راسن

پارسی تازی گشته راسن سوسن کوهی سوسن کوهی، زنجبیل شامی قسط شاهی غرسا

معنی راسب - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما