- راجل
پیاده، آنکه با پای خود به راهی می رود و سوار بر مرکب نیست
معنی راجل - جستجوی لغت در جدول جو
- راجل (جِ)
نام یک رودباری است در نجد و گفته شده است که حره راجل بین سرّو مشارف حوران است و راجل رودباری است که از حره راجل سرازیر و در سر دفع میگردد. (از معجم البلدان)
- راجل (جِ)
پیاده. مقابل فارس. ج، رجل و رجّ̍اله و رجّال. (منتهی الارب) (آنندراج) :
نه وحشی دیدم آنجا و نه انسی
نه راکب دیدم آنجا ونه راجل.
منوچهری.
ثنا و طال بقا هیچ فایده نکند
که در مواجهه گویند راکب و راجل.
سعدی.
، شتر مادۀ بی پستان بند با بچه خود. (منتهی الارب) (آنندراج) ، کنایت است ازشخص کم اطلاع
نه وحشی دیدم آنجا و نه انسی
نه راکب دیدم آنجا ونه راجل.
منوچهری.
ثنا و طال بقا هیچ فایده نکند
که در مواجهه گویند راکب و راجل.
سعدی.
، شتر مادۀ بی پستان بند با بچه خود. (منتهی الارب) (آنندراج) ، کنایت است ازشخص کم اطلاع
- راجل
پیاده
- راجل ((جِ))
کسی که پیاده راه رود، پیاده
- راجل
پیاده، سست، ضعیف، عاجز، کم مایه، مسکین، کم سواد
متضاد: سواره
متضاد: سواره
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
مرجل ها، دیگ ها، ظروف فلزی یا سنگی که در آن چیزی بجوشانند یا غذا طبخ کنند، قدرها، جمع واژۀ مرجل
(مَ جِ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ مرجل. دیگها. رجوع به مرجل شود:
ز یخ گشته شمرها همچو سیمین
طبق ها بر سر سنگین مراجل.
منوچهری.
، جمع واژۀ ممرجل، یعنی جامه ها که در آن صورت های مرجل باشد. (آنندراج). رجوع به مرجّل و ممرجل شود
ز یخ گشته شمرها همچو سیمین
طبق ها بر سر سنگین مراجل.
منوچهری.
، جمع واژۀ ممرجل، یعنی جامه ها که در آن صورت های مرجل باشد. (آنندراج). رجوع به مرجّل و ممرجل شود
(جِ لَ)
لغت نامه دهخدا
تأنیث راجل. رجوع به راجل شود، تکۀ راعی که بدان متاع خود را بار کند. (منتهی الارب) (آنندراج)
