معنی ذوبوان - جستجوی لغت در جدول جو

ذوبوان(بُ)

لغت نامه دهخدا

روبیان

میگو، جانوری آبی با چنگال و پاهای بلند به اندازۀ ملخ که بعضی از انواع آن مصرف خوراکی دارد، ملخ دریایی، اربیان، روبیان

فرهنگ فارسی عمید

نوجوان

کسی که تازه به سن جوانی رسیده، تازه جوان

فرهنگ فارسی عمید

ذوبان

ذئب ها، گرگها، جمع واژۀ ذئب

فرهنگ فارسی عمید

ذوبان

گداختن، گداخته شدن، سخت شدن گرمی آفتاب

فرهنگ فارسی عمید

ذوبدوان

(بَ دَ)

رجوع به ذوعدوان شود

لغت نامه دهخدا

ذوبان

(تَ قَرْ رُ)

آب شدن. ذوب. گداختن. (دهار). گداخته شدن. (تاج المصادر بیهقی). گداز. گدازش. (مهذب الاسماء) ، ذوبان شمس. سخت گرم شدن آفتاب، ذبول، بی قراری. (غیاث) ، واجب شدن حق. (تاج المصادربیهقی)

لغت نامه دهخدا

ذوبان

(ذَ)

صاحب کشاف اصطلاحات الفنون گوید: بفتح ذال معجمه و سکون واو قسمی ازاقسام بحران است. و شرح و معنی آن در ضمن معنی بحران گذشت، و نیز همین صورت به معنی دزدان و صعالیک آمده است، چنانکه ذؤبان. ذؤب الشعراء

لغت نامه دهخدا

ذوبان

باقی پشم یا موی بر گردن شتر یا اسپ، ذئبان، ذیبان

لغت نامه دهخدا

ذواوان

(اَ)

جایگاهی به یک ساعتی مدینه در راه تبوک و حضرت رسول اکرم گاه رفتن به تبوک بدانجا فرو آمده است. (المرصع). و رجوع به امتاع الاسماع جزء 1 ص 480 و 484 شود

لغت نامه دهخدا