معنی ذواللسانین در فرهنگ فارسی عمید

آنکه دو زبان بداند، کسی که دو زبان فارسی و عربی را خوب بداند و به هر دو زبان شعر بگوید و چیز بنویسد

معنی ذواللسانین در لغت نامه دهخدا

آنکه فارسی و عربی داند و نویسد و به هر دو زبان نیکو ترسل و نیکو شعر باشد

معنی ذواللسانین در لغت نامه دهخدا

ادیب نطنزی ابوعبدالله حسین بن ابراهیم (یا) محمد نطنزی ملقب بذواللسانین. او راست: کتاب دستور اللغه و خلاص. لغت مترجم عربی بفارسی و این قصیده در توصیف اصفهان از او در ترجمه محاسن اصفهان نقل شده است:، حوت اصفهان خصالاً عجابا، بها کل من یشتهیه استجابا، هواء منیراً وماءً نمیراً، و خیراً کثیراً و دوراً رحابا، و تربا زکیاً و نبتاً رویاً، و روضاً طریاً یناغی السحابا، و فاکهه لاتری مثلها، نسیماً و لوناً و طعماً عجابا، تفید الاعلاء برءَ کما، یفید الربیع الریاض الشبابا، و زاد محاسنها زنرود، میاهاً کطعم الحیات عذابا، تقدّرها و الحصی تحتها، لجیناً فویق الّلاَّلی مذابا، و کالرقش حایره فی مضیق، اذا اضطرب الموج فیه اضطرابا، و کالسابغات اذا ماجرت، علیه الصبا فکسته الحبابا، و فیها فصول الزمان اعتدلن، فلا فصل الا و ما فیه طابا، فلا البرد یرذی و لا البحر یوذی، و لا الریح یقذی و تذری ترابا، تری ابن ثلث بها یستفید، حدیث الرسول و یتلوالکتابا، و من فوقه حافظاً کاتبا، ادیباً نجیباًیباری النجابا، و قوماً سراهً رحاب البنان، عراب اللسان و ماهم عرابا، بدوا لمآثر رأیاً مصیباً، بحور المکارم مالاًمصابا، فاطیب بها سادهً قادهً، و اطیب بهم بلداًمستطابا، و لست تری مثلها فی البلا -، د و لا مثلهم فی البرایا صحابا.، (از ترجمه محاسن اصفهان ص 127).، و رجوع به ذوالبیانین شود

معنی ذواللسانین - جستجوی لغت در جدول جو

ذواللسانین

فرهنگ فارسی عمید

ذواللسانین

لغت نامه دهخدا

ذواللسانین

لغت نامه دهخدا

ذواللسانین

فرهنگ فارسی معین

ذوالبیانین

(ذُلْ بَ نَ)

لقب بدیع الزمان حسین بن ابراهیم نطنزی. معروف به ادیب نطنزی. و کنیت اوابوعبدالله است. او شاعر و ادیبی نیکوسخن است در دو زبان فارسی و عربی و او راست کتاب الخلاص، لغت مترجم عربی بفارسی و دستوراللغه هم در لغت مترجم عربی بفارسی. و وفات او را بسال 499 گفته اند. و صاحب تاج العروس، بجای ذوالبیانین ذواللسانین آورده است. لکن ظاهراًذوالبیانین صحیح است چه در دیباچۀ نسخه ای از دستوراللغه که اینک در تصرف مؤلف است مورخ به (یوم الأثنین رابع و عشرین شعبان سنه اثنین و تسعین و خمس مأئهفی مدینه حلب (7 درجهالکس ذ) حسین بن یوسف بن علی القراداشی الخوارزمی. القراداش بین قم کنت و بین زنکج وبین مذکمینک.) ذوالبیانین آمده است. و عبارت تاج العروس این است: و منها، ای من نطنز، ابوعبدالله الحسین بن ابراهیم، یلقب ذواللسانین لحسن نظمه و نثره بالعربیه و العجمیه. سمع اصحاب ابی الشیخ ابی عبدالله محمد بن جعفر و عنه حفیده ابوالفتح محمد بن علی بن الحسین النطنزیان الأدیبان مات ابوالفتح سنه 497 و له ترجمه واسعه فی ذیل البنداری علی تاریخ الخطیب. و اگر سنۀ وفات ابوالفتح 497 باشد وفات حسین بن ابراهیم در 499 یعنی دو سال پس از مرگ حفید ادیب خود، بعید مینماید و من گمان میکنم صاحب تاج این ترجمه را از سمعانی گرفته و در دو جا به غلط نقل کرده است یکی ذوالبیانین را که ذواللسانین گفته و دیگری در سال وفات ابوالفتح. چه این سال ظاهراً سال وفات خود ادیب نطنزی است. سمعانی در کتاب الانساب گوید: این لفظ لقب ادیب ابی عبدالله حسین بن ابراهیم النطنزی اصبهانی است. به علت فصاحت و بیان او در نظم و نثر به عربی و فارسی. و او را تصانیفی نیکوست در لغت. و از اصحاب شیخ ابی عبدالله محمد بن جعفر سماع دارد و حفید او ابوالفتح بن محمد بن علی النطنزی به مرو مرا از او روایت کرد و همچنین ابوالعباس احمد بن محمدالمؤذن به اصفهان و نیز غیر این دو و به سال چهارصد و نود و اند در اصفهان درگذشت - انتهی

لغت نامه دهخدا

ذوالیسارین

(ذُلْ یَ رَ)

بودن کوکب است در خانه چهارم که مطرح شعاع هر دو تربیع آن در تحت الارض باشد. و رجوع به ذوالیمینین شود

لغت نامه دهخدا

ذولسانین

(لِ نَ)

رجوع بذواللسانین شود

لغت نامه دهخدا

ذواللسانین بن کشیف

(ذُلْ لِ نَ)

موله بن کشیف. صحابی است. و این لقب را بعلت فصاحت بیان او به وی داده اند. در المرصع ابن الاثیرآمده است: لقب مولابن کشن که مولای ضحاک بن سفیان بود این لقب را برای صباحت منظر به وی داده اند گویند صد سال در عهد اسلام بزیسته و به حضرت رسول بیعت کرده است. و سمعانی آرد: ذواللسانین، لقب موله بن کسف (کذا) میباشد و برای فصاحت و بلاغت او را این لقب داده اند

لغت نامه دهخدا

ذو اللسانین

دو زبانه کسی که به دو زبان سخن گوید و نویسد داننده دو زبان، کسی که بزبانهای فارسی و عربی سخن گوید چیز نویسد

فرهنگ لغت هوشیار

معنی ذواللسانین - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما