ادیب نطنزی ابوعبدالله حسین بن ابراهیم (یا) محمد نطنزی ملقب بذواللسانین. او راست: کتاب دستور اللغه و خلاص. لغت مترجم عربی بفارسی و این قصیده در توصیف اصفهان از او در ترجمه محاسن اصفهان نقل شده است: حوت اصفهان خصالاً عجابا بها کل من یشتهیه استجابا هواء منیراً وماءً نمیراً و خیراً کثیراً و دوراً رحابا و تربا زکیاً و نبتاً رویاً و روضاً طریاً یناغی السحابا و فاکهه لاتری مثلها نسیماً و لوناً و طعماً عجابا تفید الاعلاء برء کما یفید الربیع الریاض الشبابا و زاد محاسنها زنرود میاهاً کطعم الحیات عذابا تقدّرها و الحصی تحتها لجیناً فویق الّلاّلی مذابا و کالرقش حایره فی مضیق اذا اضطرب الموج فیه اضطرابا و کالسابغات اذا ماجرت علیه الصبا فکسته الحبابا و فیها فصول الزمان اعتدلن فلا فصل الا و ما فیه طابا فلا البرد یرذی و لا البحر یوذی و لا الریح یقذی و تذری ترابا تری ابن ثلث بها یستفید حدیث الرسول و یتلوالکتابا و من فوقه حافظاً کاتبا ادیباً نجیباًیباری النجابا و قوماً سراهً رحاب البنان عراب اللسان و ماهم عرابا بدوا لمآثر رأیاً مصیباً بحور المکارم مالاًمصابا فاطیب بها سادهً قادهً و اطیب بهم بلداًمستطابا و لست تری مثلها فی البلا - د و لا مثلهم فی البرایا صحابا. (از ترجمه محاسن اصفهان ص 127). و رجوع به ذوالبیانین شود
