معنی ذوالقراحی - جستجوی لغت در جدول جو

لقب امرء القیس بن حجر بن حارث کندی. شاعر معروف عرب است و وجه این تلقب شعر اوست که گوید:
فبدلت قرحاً دامیا بعد صحه
فیالک من نعمی تبدلن ابؤسا.
نیز گویندآنگاه که بخونخواهی پدر از بنی اسد از هر قبیله و قومی استمداد کرد از جمله بپیش قیصر روم شد و قیصر مسئول وی اجابت کرد و لشکری به وی داد لکن یکی از اعادی او نزد قیصر بتضریب او پرداخت و قیصر را از طغیان و عصیان امرؤالقیس تخویف کرد و او پیراهنی مسموم با رسولی به امروءالقیس فرستاد و وی آن پیراهن در بر کرد و جسد او ازآن ریش گشت و بمرد

لغت نامه دهخدا

ذوالقربی

(ذُلْ قُ با)

خداوند نزدیکی رحم. خویش. خویشاوند. ج، ذوی القربی

لغت نامه دهخدا

ذوالراحه

(ذُرْ را حَ)

لقب شمشیر مختار بن ابی عبید

لغت نامه دهخدا

ذوالرأی

(ذُرْ رَءْیْ)

لقب عباس بن عبدالمطلب عم ّ رسول اکرم صلوات الله علیه. از آنروی که آراءاو در امر قوم بیشتر صائب بوده است. (از المرصع)