- ذملقی (ذَ مَ لْ لَ قی ی)
مرد فصیح زبان
معنی ذملقی - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(زُ مُ)
لغت نامه دهخدا
منسوب است به زملق که قریه ای است در نزدیکی سنج که فعلاً خراب شده است. (از انساب سمعانی) (از لباب الانساب)
(مُلَقْ قا)
لغت نامه دهخدا
انداخته شده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تلقیه شود
(مُ)
لغت نامه دهخدا
اندازنده و افکننده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) : فلما جاء السحره قال لهم موسی القوا ما انتم ملقون. (قرآن 80/10). قالوا یا موسی اما ان تلقی و اما ان نکون نحن الملقین. (قرآن 115/7)
(مَ ی ی / مَ قا)
لغت نامه دهخدا
رجل ملقی، مرد بسیار درافتاده در نیکی و بدی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(مَ قا)
لغت نامه دهخدا
شعبه سر زهدان. ملقاه. ج، ملاقی. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) ، جای و مکان. (ناظم الاطباء). جای ملاقات. (از اقرب الموارد) ، جای بز کوهی از کوه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
انداخته شده افتاده، نویسیده اندازنده، نویسنده انداخته شده (بر زمین و جز آن)، املا کرده. اندازنده (بر زمین و جز آن)، املا کننده
