معنی ذبیان در لغت نامه دهخدا

ابن ذبیان. در سیرت عمر بن عبدالعزیز تصنیف الحافظ جمال الدین ابی الفرج عبدالرحمن بن جوزی در جواب عمر بن عبدالعزیز بنامۀ عمر بن الولید بن عبدالملک گوید خطاب به او: فامّک بنانه امه السکون کانت تطوف فی سوق حمص و تدخل فی حوانیتها. ثم ّ الله اعلم بها. اشتراها ذبیان بن ذبیان من فئی المسلمین فاهداها لابیک، ابن بغیض یکی از اجداد حذیفه بن بدربن عمرو بن جویه. از اجداد اعصربن سعد بن قیس. رجوع به معجم الادباء چ مارگلیوث ج 6 ص 64 س 1 شود

معنی ذبیان در لغت نامه دهخدا

دسته ای از واحه ها بالجزایر در ایالت قسطنطین بدانسوی اورس، شهری است بدانسوی بلقاء به ودای اردن

معنی ذبیان در لغت نامه دهخدا

قبیله ای است از عرب. و سمعانی گوید نام چند بطن از عرب و از آن قبیله است ذبیانی شاعر معروف مادح نعمان بن منذر زیاد بن معاویه. و رجوع به الموشح مرزبانی ص 66 و 100 و فهارس عقدالفرید ج 1 و ج 2 و ج 4 و ج 6 و عیون الاخبار ج 1 و ج 2 و الاعلام زرکلی ج 1 ص 312 شود

معنی ذبیان - جستجوی لغت در جدول جو

ذبیان

لغت نامه دهخدا

ذبیان

لغت نامه دهخدا

ذبیان

لغت نامه دهخدا

بیان

(دخترانه و پسرانه)

صبحگاه، بامداد، پگاه (نگارش کردی: بهیان)

فرهنگ نامهای ایرانی

بیان

سخن گفتن، فصاحت، زبان آوری، سخن، شرح، تعبیر، در علوم ادبی علمی که دربارۀ بیان معنای واحد به شیوه های مختلف و بر پایۀ تصویرسازی مانند استفاده از تشبیه، استعاره و کنایه بحث می کند

فرهنگ فارسی عمید

تبیان

آشکار بیان کردن سخن، قرآن

فرهنگ فارسی عمید

صبیان

کودکان، بچه، پسر یا دختر خردسال

فرهنگ فارسی عمید

سبیان

(سِبْ)

دهی است از دهستان حومه بخش اشنویۀ شهرستان ارومیه. در پنجاه هزارگزی شمال اشنویه و پنج هزارگزی شمال باختری راه عمومی نالیوان واقع است. هوای آن سرد و سالم است و 52 تن سکنه دارد. آب آن جا از چشمه تأمین میشود. و محصول آن غلات و توتون و شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی آنان جاجیم بافی است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

معنی ذبیان - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما