معنی ذئبان در لغت نامه دهخدا

آب شدن. ذوب. گداختن. (دهار). گداخته شدن. (تاج المصادر بیهقی). گداز. گدازش. (مهذب الاسماء) ، ذوبان شمس. سخت گرم شدن آفتاب، ذبول، بی قراری. (غیاث) ، واجب شدن حق. (تاج المصادربیهقی)

لغت نامه دهخدا

ذوبان

(ذَ)

صاحب کشاف اصطلاحات الفنون گوید: بفتح ذال معجمه و سکون واو قسمی ازاقسام بحران است. و شرح و معنی آن در ضمن معنی بحران گذشت، و نیز همین صورت به معنی دزدان و صعالیک آمده است، چنانکه ذؤبان. ذؤب الشعراء

لغت نامه دهخدا

ذوبان

باقی پشم یا موی بر گردن شتر یا اسپ، ذئبان، ذیبان

لغت نامه دهخدا

ذهبان

(ذَ)

کوهی است جهینه را باسفل مروه. به ساحل میان جده و قدید و بین مروه و سقیا، موضعی است ساحلی به یمن. از قراء جند

لغت نامه دهخدا

ذهبان

(ذَ / ذُ)

جمع واژۀ ذهب

لغت نامه دهخدا

ذهبان

(ذُ)

بطنی است از حضرموت. بی شرحی

لغت نامه دهخدا

ذئبین

(ذِءْ بَ)

رجوع به ذئبان شود

لغت نامه دهخدا

ذئفان

(ذِءْ)

ذأفان

لغت نامه دهخدا

ذعبان

(ذُ)

گرگ جوان

لغت نامه دهخدا

ذنبان

(ذَ نَ)

تثنیۀ ذنب، نام آبی است در عیص

لغت نامه دهخدا

ذنبان

(ذَ نَ)

ذنب الثعلب، بعضی گویند گیاهی است و بعضی گفته اند گیاهی است که به أرزن ماند

لغت نامه دهخدا

ذربان

(ذَ)

موضعی است در شعر

لغت نامه دهخدا

ذربان

ابن عتیق بن تمیم الکاتب، مکنی به ابی القاسم، حافظ ابوطاهر سلفی در معجم الشعراء از او و وی از ابوحفص الزکرمی العروضی قطعه ای از شعر زکرمی را روایت کرده است، معجم الادباء یاقوت چ مارگلیوث ج 4 ص 119 س 6

لغت نامه دهخدا

ائبان

(اِ تِ)

رجوع به ایبان شود

لغت نامه دهخدا