معنی دیمی در لغت نامه دهخدا

مأخوذ از دو فعل ماضی عربی، مرگ و نیستی.، - مات و فات گفتن یا قائل به مات و فات بودن، یعنی منکر معاد بودن و منکربعث و نشور و منکر بقای روح بودن. شاید مأخوذ از قول قس بن ساعده است: من عاش مات و من مات فات و کل ما هو آت آت. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به مات شود

معنی دیمی در فرهنگ لغت هوشیار

خودرو، کشت که به باران آبیاری شود

معنی دیمی در فرهنگ فارسی معین

غله ای که فقط با آب باران نمو کرده باشد، بی مطالعه، الکی، خود بار آمده

معنی دیمی - جستجوی لغت در جدول جو

دیمی

لغت نامه دهخدا

دیمی

فرهنگ لغت هوشیار

دیمی

فرهنگ فارسی معین

ادیمی

(اَ)

رجوع به مبارک محمد شود. (معجم المطبوعات) ، ترسانیدن او را، حریص کردن ویرا. ایلاع، دلیر کردن او را بر. دلیر گردانیدن. (منتهی الارب) ، برآغالانیدن ویرا بر، مضطرکردن کسی را بسوی کسی

لغت نامه دهخدا

دیمین

(دَ / دِ / دی)

چلک بازی را گویند و آن دو چوب است یکی بمقدار سه وجب و دیگری بقدر یک قبضه و هر دو سر چوب کوچک تیز است و اکثر طفلان بدان بازی کنند. و آن را دیمین چوب هم میگویند. (برهان) (آنندراج). غوک چوب. (جهانگیری). دودله. (رشیدی). رجوع به الک دلک شود

لغت نامه دهخدا

ادیمی

(اَ)

منسوبست به ادیم که بطنی است از خولان. (سمعانی) ، گیسو ساختن کسی را: اذآب غلام، گیسو ساختن پسر را

لغت نامه دهخدا

ادیمی

(اَ می ی)

چرم گر. ادیم گر، آنگاه. و آن برای زمان ماضی است و گاهی برای مفاجاه آید بشرط که در جواب بینا یا بینما واقع شود و قد تکون زائده نحو اذ واعدنا موسی (قرآن 51/2) ، ای واعدنا. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ندیمی

همنشینی، مجالست، مصاحبت، هم پیالگی

معنی دیمی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما