- دکه
سکو، تختگاه، دکان کوچک
معنی دکه - جستجوی لغت در جدول جو
- دکه (تَ)
ههه کردن درروی کسی. (از منتهی الارب). بوییدن بخار دهان کسی را. (از اقرب الموارد). نکه. و رجوع به نکه شود
- دکه (دِکْ کَ)
تحریفی است از ’تکه’ بمعنی بند شلوار. (از اقرب الموارد). رجوع به تکّه شود
- دکه (دُکْ کَ)
چیزی است که آنرا از ’هبید’ به معنی حنظل، و آرد فراهم می آورند. و آن در صورتی است که آرد کم بیاید. (از ذیل اقرب الموارد از تاج العروس)
- دکه (دُ کَ / کِ)
به لغت زند و پازند، زندان و محبس. (ناظم الاطباء)
- دکه (دَکْ کَ / کِ)
دکه. دکانک. دکانچه. دکان سرای. (یادداشت مرحوم دهخدا). سکو. (برهان). سکو، و آن جایی است که قدری از زمین همواررا مرتفع سازند و بر آن نشینند. (لغت محلی شوشتر، نسخۀ خطی). و رجوع به دکه شود: صفۀ این سرای آن است که در پایان کوه دکه ای ساخته است از سنگ خارا سیاه رنگ و این دکه چهارسو است، یک جانب در کوه پیوسته است و سه جانب در صحراست و ارتفاع این دکه مقدار سی گز همانا باشد. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 126). در میان شهر آنجا که مثلاً نقطۀ پرگار باشد دکه ای انباشته برآورده است. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 138).
به ره بر یکی دکه دیدم بلند
تنی چند مسکین در آن پای بند.
سعدی.
، دکان:
گر برانی نرود ور برود بازآید
ناگزیر است مگس دکۀ حلوائی را.
سعدی.
- دکۀ آدم گری، دکان بهم رسیدن آدمی که عبارت از انسان است. (آنندراج) :
با وجود هرزه گردیها که کردم نیست حیف
بر سر بازار دوران دکۀ آدم گری.
فوقی (از آنندراج)
به ره بر یکی دکه دیدم بلند
تنی چند مسکین در آن پای بند.
سعدی.
، دکان:
گر برانی نرود ور برود بازآید
ناگزیر است مگس دکۀ حلوائی را.
سعدی.
- دکۀ آدم گری، دکان بهم رسیدن آدمی که عبارت از انسان است. (آنندراج) :
با وجود هرزه گردیها که کردم نیست حیف
بر سر بازار دوران دکۀ آدم گری.
فوقی (از آنندراج)
- دکه (دَکْ کَ / کِ)
بز کوهی، و عوام آنرا تکه خوانند. (از برهان). و رجوع به تکه شود، به هندی پهلو بر پهلو و دوش بر دوش زدن. (برهان)
- دکه (دَکْ کَ)
ریگستان هموار. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، دوکانچۀ برابر و هموار که بر وی نشینند. (منتهی الارب). دوکان. (دهار). بنائی که قسمت بالای آنرا مسطح کنند تا بر آن نشینند. ج، دکاک. (از اقرب الموارد). ج، دکک. (ناظم الاطباء). و رجوع به دکّه شود
اسم المره است مصدر دک را به معنی یک بار کوفتن و ویران کردن. و رجوع به دک ّ شود: و حملت الارض و الجبال فدکتا دکهً واحده. (قرآن 14/69) ، و زمین و کوهها برداشته شوند و بهم زده شوند بهم زدنی یک بار
اسم المره است مصدر دک را به معنی یک بار کوفتن و ویران کردن. و رجوع به دک ّ شود: و حملت الارض و الجبال فدکتا دکهً واحده. (قرآن 14/69) ، و زمین و کوهها برداشته شوند و بهم زده شوند بهم زدنی یک بار
- دکه
دکانچه، سکو، جایی که قدری از زمین هموار را مرتفع سازند و بر آن نشینند
- دکه ((دَ))
دکان کوچک، از ادات تمسخر و توهین
- دکه ((دَ ک ِّ یا ک َّ))
بز کوهی، تکه
- دکه
اطاقک، حجره، دکان، کیوسک، مغازه
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
بر نام زنی از تیره ی} عجل {که از بسیار گولی نام او بر سر زبان هاست
صدا و ندا و زمزمه را گویند که از غایت خوشی و نشاط خاطر از آدمی سرزند، خوشحالی، شادی
دروازه، بازار، بازار سرد، پستو شغاهخانه سکینه راحت خفض عیش، سکون نفس در وقت حرکت شهوت و مالک زمام خویش بودن (اخلاق ناصری 77)
تتمه ریسمان و ابریشمی که پس از آن که جولاهه جامه تافته را از آن ببرد بعرض کار در نورد بماند، گلوله ریسمانی
اشکوب زیرین، اشکوب دوزخ زیرین زیر پایه، ته تک، فرود در تازی درکه زیر، پایه های پایه و درجه زبر پایه ته تک، نشیب سرازیری، طبقه پایین، طبقه دوزخ جمع درکات
