- دوییه
بود، چاشنی غذا که از سبزی های خوشبو و ادویه درست کنند
معنی دوییه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
دوتا بودن، جدایی و دوگانگی، برای مثال یعنی چو من و تویی نداریم / به گر ز رقم دویی نداریم (نظامی۳ - ۵۰۵)
(تَ یی یَ)
لغت نامه دهخدا
دهی از دهستان دراگاه است که در بخش سعادت آباد شهرستان بندرعباس واقع است و 254 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)
(دَ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
شتافته. به شتاب رفته. این کلمه مانند بسیاری از افعال لازم فارسی از قبیل گذشته و رفته، صیغۀ صفت مفعولی است به معنی صفت فاعلی که کاری را در گذشته انجام داده است. (یادداشت لغتنامه). کسی که به سرعت و عجله رفته باشد. (از ناظم الاطباء).
- امثال:
راه دویده و پوزار دریده. (یادداشت مؤلف) ، (اصطلاح بنایی) کج. با قناس: نبش این آجر دویده است. این نیمه نبشش دویده است. (یادداشت مؤلف)
- امثال:
راه دویده و پوزار دریده. (یادداشت مؤلف) ، (اصطلاح بنایی) کج. با قناس: نبش این آجر دویده است. این نیمه نبشش دویده است. (یادداشت مؤلف)
(دَ / دُ وی یَ)
لغت نامه دهخدا
ارض دویه، زمین بسیار مرض ناموافق مزاج. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(دَ وی یَ)
لغت نامه دهخدا
بیابان. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، فرمان سواران مجاهد و خصوصاً مجاهدین جنگ صلیب. (ناظم الاطباء)
(دُ / دِ یَ)
لغت نامه دهخدا
سرشیر، جغرات. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، سر شوربا و هریسه و مانند آن، و آن پوست تنک است مانند پوست اندرون بیضه که از وزیدن باد بر شوربا و مانند آن بسته گردد. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). قیماق. رویه
(دی یَ / یِ)
لغت نامه دهخدا
تأنیث دودی. حرکت کرم گون: حرکت دودیه، پیچش چون پیچیدن کرم. (یادداشت مؤلف). رجوع به دودی شود
(دُ وَ بَ)
لغت نامه دهخدا
مصغر دابه. (ناظم الاطباء). تصغیر دابه. جمنده. جانورک. (یادداشت مؤلف). و رجوع به دابه شود
(دَ رَ)
لغت نامه دهخدا
دهی است به نیشابور، از آن ده است محمد بن عبدالله بن یوسف بن خورشید. (منتهی الارب). دهی است در دو فرسخی نیشابور. (از لباب الانساب)
(دَ رَ / رِ)
لغت نامه دهخدا
دوال و تسمه ای که بدان قمار بازند. (ناظم الاطباء) (ازآنندراج) (از فرهنگ اوبهی) (از برهان) :
شاه غزنین چو نزد او بگذشت
چون دویره به گردش اندر گشت.
عنصری (از اسدی)
شاه غزنین چو نزد او بگذشت
چون دویره به گردش اندر گشت.
عنصری (از اسدی)
(دُ وَ رَ)
لغت نامه دهخدا
مصغر داره، یعنی خانه کوچک. (ناظم الاطباء). مصغر دار، سراچه، هالۀ کوچک گرد ماه. (ناظم الاطباء)
(دُ وَ سَ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از دهستان کلاترزان بخش حومه شهرستان سنندج. واقع در 17هزارگزی شمال شوسۀسنندج به مریوان. سکنۀ آن 390 تن است. آب آن از چشمه و رودخانه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)
(دُ وَیْ یَ)
لغت نامه دهخدا
بلیۀ خوفناک و آسیب و بلای خوفناک. (ناظم الاطباء). تصغیر داهیه. (یادداشت مؤلف). رجوع به داهیه شود
پرونده، پوشه
سبزی خودرو و معطر که استعمال غذایی دارد