معنی دویت در فرهنگ فارسی عمید

دوات، ظرف کوچکی که در آن مرکب یا جوهر می ریزند برای نوشتن، مرکب دان، دویت

معنی دویت در لغت نامه دهخدا

ممال دوات. سیاهی دان. آمه. (ناظم الاطباء). دوات. (لغت محلی شوشتر). دوات مرکب. (از برهان). محبره. مرکب دان. ظرفی که مادۀ سیاه یا رنگین برای نوشتن در آن نهند. (یادداشت مؤلف) :، دویت و قلم خواست ناپاک زن، به آرام بنشست با رای زن.، فردوسی.، امیر (مسعود) دویت و کاغذ خواست و یک باب از مواضعت را جواب نبشت به خط خویش. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 149). پس دویت و کاغذ آوردند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 160). ساخته برفتم با پرده دار یافتم امیر را در خرگاه تنها بر تخت نشسته و دویت و کاغذ در پیش. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 130). گوهر آیین را گفت دویت و کاغذ عبدالغفار راده. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 130). و این قلم را دویت نمی باید که خود چندان که بنویسی مداد دارد. (راحهالصدور راوندی). و رجوع به دوات شود

معنی دویت در لغت نامه دهخدا

دوویر. دویر. (لغت محلی شوشتر). رجوع به دویر شود

معنی دویت - جستجوی لغت در جدول جو

دویت

فرهنگ فارسی عمید

دویت(دَ)

لغت نامه دهخدا

دویت(دَ)

لغت نامه دهخدا

دویت

فرهنگ لغت هوشیار

دویر

دبیر، آنکه در دبیرستان شاگردان را درس بدهد، نویسنده، منشی

فرهنگ فارسی عمید

دوست

مقابل دشمن، یار، همدم، رفیق مهربان، پسوند متصل به واژه به معنای دوست دارنده مثلاً خدادوست، وطن دوست، شاه دوست

فرهنگ فارسی عمید

دویک

بحر سوم از هفده بحر اصول، یک وزن نه ضربی که از شش ضرب سنگین و سه ضرب سبک تشکیل می شود

فرهنگ فارسی عمید

هویت

آنچه از نام، نام خانوادگی، نام پدر و ویژگی های دیگر که شخص بدان ها شناخته می شود، حقیقت شیء یا شخص که مشتمل بر صفات جوهری او باشد، شخصیت، ذات، هستی، وجود

فرهنگ فارسی عمید