معنی دوگوشه - جستجوی لغت در جدول جو

دوگوشه

لغت نامه دهخدا

دوآتشه

چیزی که دوبار روی آتش گذاشته شده باشد، کنایه از تندرو، افراطی

فرهنگ فارسی عمید

دورویه

از دورو، از دو طرف، آنچه دارای دوروی باشد

فرهنگ فارسی عمید

روپوشه

روپوش، روبنده، چادر

فرهنگ فارسی عمید

دوگانه

دوتایی، هر چیزی که مرکب از دو جزء یا دو عنصر باشد، نماز دو رکعتی، دو رکعت نماز، نماز صبح

فرهنگ فارسی عمید

توگوشی

سیلی، ضربه ای با کف دست و انگشتان به صورت کسی، چک، کشیده، لت، تپانچه، کاز، سرچنگ، صفعه

فرهنگ فارسی عمید

دوگونه

(دُ نِ / نَ)

دو رخسار خدین، دو نوع. دو جنس. نوعین. (از فرهنگ فارسی معین). رجوع به دوگون شود

لغت نامه دهخدا

دوپوشه

(دُ شَ / شِ)

که دارای دوپوش (دوپوشش) است. سقفی بر سقفی: اتاق دوپوشه. اتاقی که سقف آن دولا پوشیده شده باشد. (از یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

دوگوشی

(دُ)

که دارای دو گوش باشد. دو گوشه، عمامه ای که دوطرف آن پایین افتاده باشد. (ناظم الاطباء) ، کلاهی را گویند که دو گوش داشته باشد از دو طرف اعم از اینکه گوشها از پایین باشند به نحوی که در شوشتر و بعضی بلاد فارس است یا از بالا به نحوی که در عراق معمول است. (لغت محلی شوشتر). کلاهی که در هر دو طرف گوشه داشته باشد. (آنندراج) (برهان) :
گاه در اطلس کلاه زده
لاف ترک دو گوشی دو سرا.
نظام قاری.
و رجوع به دو گوشه شود، سبویی که دارای دو دسته بود. (ناظم الاطباء). سبو و کوزه که دو دسته داشته باشد. (از برهان) (آنندراج). دو گوشه، نول کشتی. (لغت محلی شوشتر) ، کرایۀ حیوانات در رفت آمد. (لغت محلی شوشتر)

لغت نامه دهخدا

دو گوشی

کلاهی که دو گوش داشته باشد از دو طرف، سبو و کوزه ای که دو دسته داشته باشد دو دستی

فرهنگ لغت هوشیار