- دوزیست (دُ)
ذوحیاتین. (لغات فرهنگستان)
معنی دوزیست - جستجوی لغت در جدول جو
- دوزیست
آمفیبین
- دوزیست
برمائيّةً
- دوزیست
Amphibian, Amphibian
- دوزیست
amphibien
- دوزیست
амфибийный , амфибия
- دوزیست
amphibisch, Amphibie
- دوزیست
земноводний , амфібія
- دوزیست
płaz
- دوزیست
两栖的 , 两栖动物
- دوزیست
anfíbio
- دوزیست
anfibio
- دوزیست
anfibio
- دوزیست
amfibi
- دوزیست
amfibie
- دوزیست
उभयचर , उभयचर
- دوزیست
دوزیست، دوزیستان
- دوزیست
উভচর , উভচর
- دوزیست
دوزیست , دوزیست
- دوزیست
สัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ , สัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ
- دوزیست
mnyama wa majini, mnyama wa nchi kavu na maji
- دوزیست
양서류의 , 양서류
- دوزیست
両生類の , 両生類
- دوزیست
דו-חיים , דו-חי
- دوزیست
amfibi
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
جانورانی که ابتدا در آب زندگی می کنند و هنگامی که نموشان کامل شد از آب خارج می شوند و در خشکی هم حرکت می کنند مانند قورباغه، ذوحیاتین
(دِ)
لغت نامه دهخدا
دوصد. مأتان. دودفعه صد. (از ناظم الاطباء). مأتین. نمایندۀ آن در ارقام هندیه ’200’ و در حساب جمل ’ر’ باشد. صاحب مجمل اللغه در ترجمه ماءه گوید: سد با سین است و اینکه صد با صاد است غلط است زیرا که دویست گواه است یعنی در کتابت که به سین نویسند - انتهی. از این رو برمی آید که دویست را مرکب از دو سد (صد) می داند:
اگر سال گردد هزار و دویست
بجز خاک تیره ترا جای نیست.
فردوسی.
بزد بر سرش تازیانه دویست
بدو گفت کاین جای گفتار نیست.
فردوسی.
وزان نامداران هزار و دویست
که صد شیر با جنگ ایشان یکیست.
فردوسی.
سرافراز گردی و مردی دویست
بدو داد و گفتا که دیگر مایست.
فردوسی.
مترسید گفتا که گرشاسب نیست
سری نامدار است و مردی دویست.
اسدی.
گفت دارم از درم نقره دویست
نک ببسته سخت در گوشۀ ردیست.
مولوی.
اگر تو هزاری و دشمن دویست
چو شب شد در اقلیم دشمن مایست.
سعدی.
- دویست درم شرعی، پنجاه و چهار توله و پنج ماشه و دو جو، و هر توله دوازده ماشه و هر ماشه به وزن دوازده جو. (از آنندراج) (از غیاث).
- دویست یک، از دویست یکی. یک دویستم. یک بخش از دویست بخش. (یادداشت مؤلف)
اگر سال گردد هزار و دویست
بجز خاک تیره ترا جای نیست.
فردوسی.
بزد بر سرش تازیانه دویست
بدو گفت کاین جای گفتار نیست.
فردوسی.
وزان نامداران هزار و دویست
که صد شیر با جنگ ایشان یکیست.
فردوسی.
سرافراز گردی و مردی دویست
بدو داد و گفتا که دیگر مایست.
فردوسی.
مترسید گفتا که گرشاسب نیست
سری نامدار است و مردی دویست.
اسدی.
گفت دارم از درم نقره دویست
نک ببسته سخت در گوشۀ ردیست.
مولوی.
اگر تو هزاری و دشمن دویست
چو شب شد در اقلیم دشمن مایست.
سعدی.
- دویست درم شرعی، پنجاه و چهار توله و پنج ماشه و دو جو، و هر توله دوازده ماشه و هر ماشه به وزن دوازده جو. (از آنندراج) (از غیاث).
- دویست یک، از دویست یکی. یک دویستم. یک بخش از دویست بخش. (یادداشت مؤلف)
قریه ای است از قرای ری. (از کشف الظنون). ظاهراً همان درشت یا ترشت یا طرشت تهران است، قریۀ درشت یا ترشت فعلی که در غرب تهران واقع است و عده کثیرفقیه و عالم از آن قریه برخاسته اند. (یادداشت مؤلف) : در هر هفته نظام الملک از شهر ری به دوریست رفتی. (نقض الفضائح ص 109). رجوع به طرشت شود
