معنی دودر در لغت نامه دهخدا

مدرسه دودر، مدرسه ای در مشهد، دارای تزیینات کاشیکاری و گچبری. مورخ 843 هجری قمری نوشتۀ سردر به نام شاهرخ پسر امیر تیمور است (سابقاً مدرسه را مدرسه شاهرخ نیز می خواندند) و در سالهای اخیر ترمیم شده است. (از دایره المعارف فارسی)

معنی دودر در لغت نامه دهخدا

دگمۀ قبا. (ناظم الاطباء). تکمه. (آنندراج)، سگک کمربند. (ناظم الاطباء)، گوی گریبان را گویند. (آنندراج)

معنی دودر - جستجوی لغت در جدول جو

دودر

لغت نامه دهخدا

دودر

لغت نامه دهخدا

جودر

گیاهی با دانه های ریز و باریک که در میان کشتزار جو می روید

فرهنگ فارسی عمید

دویر

دبیر، آنکه در دبیرستان شاگردان را درس بدهد، نویسنده، منشی

فرهنگ فارسی عمید

هودر

هر چیز زشت و زبون، زشت رو و بدخو

فرهنگ فارسی عمید

دودی

رنگ خاکستری تیره، به رنگ خاکستری تیره، معتاد به دخانیات یا مواد مخدر، ویژگی چیزی که آمیخته یا آلوده به دود شده یا به آن دود داده باشند مثلاً ماهی دودی

فرهنگ فارسی عمید

دودم

دارای دو دم یا دو لبه مثلاً شمشیر دودم

فرهنگ فارسی عمید

پودر

آنچه خرد شده و به صورت گرد درآمده باشد

فرهنگ فارسی عمید

دوار

هر چیزی که گرد خود یا گرد چیز دیگر بچرخد و دور بزند، گردنده

فرهنگ فارسی عمید

دوار

سرگیجه، حالتی که شخص تصور می کند تمام چیزها دور او می چرخد

فرهنگ فارسی عمید

دادر

برادر، برای مثال از پدر چون خواستندش دادران / تا برندش سوی صحرا یک زمان (مولوی - ۹۵۲)، دوست صمیمی که مانند برادر باشد، برای مثال تلخ خواهی کرد بر ما عمر ما / کی بر این می دارد ای دادر تو را؟ (مولوی - ۱۰۰۴)
دادگر
دادر آسمان: خدای تعالی

برادر، برای مِثال از پدر چون خواستندش دادران / تا بَرَندش سوی صحرا یک زمان (مولوی - ۹۵۲)، دوست صمیمی که مانند برادر باشد، برای مِثال تلخ خواهی کرد بر ما عمر ما / کی بر این می دارد ای دادر تو را؟ (مولوی - ۱۰۰۴)
دادگر
دادر آسمان: خدای تعالی

فرهنگ فارسی عمید

دودری

(دَ دَ را)

کسی که بدون حاجت آمدو شد کند. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

دودری

(دَ دَرْ را)

دختر کوتاه بالا. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

دودری

(دُ دَ)

دودره. دارای دو در:
دودری شد چو کوی طراران
چاربندی چو بند عیاران.
نظامی

لغت نامه دهخدا

گودر

بچه گاو گوساله، بچه گاو کوهی بچه گوزن، پوست گوساله، نوعی غله خودرو که در میان زراعت گندم و جو روید و آنرا جودر و جودره خوانند، مرغی است کوچک از نوع مرغابی که گوشت آن بغایت بد بو میباشد

فرهنگ لغت هوشیار