معنی دوخته در فرهنگ فارسی عمید

آنچه با نخ و سوزن به هم پیوسته و سرهم شده باشد

معنی دوخته در لغت نامه دهخدا

دوشیده. (آنندراج) (برهان) (ناظم الاطباء). دوشیده شده. (منتهی الارب) (یادداشت مؤلف) : النخیره، شیر بز و میش بر هم دوخته. (مهذب الاسماء)

معنی دوخته در لغت نامه دهخدا

خیاطی شده. (ناظم الاطباء). مکتوب. کتیب: حلبه، تعویذ دوخته در چرم. (منتهی الارب). و ثوب مخیط. ثوب مخیوط، جامۀ دوخته شده. (منتهی الارب). فتق، دوخته بازکردن. (تاج المصادر بیهقی) :، بیوفا هست دوخته به دو نخ، بیوفا هست هیمۀدوزخ.، عنصری.، - نادوخته، دوخته نشده، جامه های دوخته و نادوخته: پس صندوقها برگشادند و خلعتها برآوردند جامه های دوخته و نادوخته. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 445). رجوع به مادۀ نادوخته در جای خود شود.، - بردوخته، دوخته. خیاطت شده:، دهی چون بهشتی برافروخته، بهشتی صفت حله بردوخته.، نظامی.، - جامه یا لباس دوخته، لباسی که به تن شخص آزمایش نشده باشد و شخص آماده و حاضر آن را از دوخته فروش بخرد و بپوشد.،، بخیه شده. (ناظم الاطباء)، محکم شده استوارکرده. متصل کرده. پیوندداده:، به سیخ و به مس درزها دوخته، سوار و تن باره افروخته.، فردوسی.، حضیف، نعل دوخته. (منتهی الارب)، به تیر و نیزه و امثال آن، زره و جامه برتن چسبانده. (یادداشت مؤلف). انخراق، دوخته شدن به نیزه. (منتهی الارب)، بسته. مقابل باز. فراهم آمده، چنانکه چشم و لب و دهن. (یادداشت مؤلف) :، به آتش بوی ناگهان سوخته، روان آژده چشمها دوخته.، فردوسی.، پلنگان و شیران آموخته، به زنجیر زرین دهان دوخته.، فردوسی.، بارگهی یافتم افروخته، چشم بد از دیدن آن دوخته.، نظامی.، دهن سگ به لقمه دوخته به.، سعدی (گلستان).، - دوخته چشم، که چشم وی را با چیزی پوشیده و بسته باشند، چنانکه باز را کلاهکی بر سر قرار دهند که چشم وی را بپوشاند و به هنگام شکار بردارند:، چو با شه دوخته چشمی به سوزن تقدیر، چو لاشه بسته گلویی به ریسمان قضا.، خاقانی.،، بسته. دربند. بندی. (یادداشت مؤلف) :، آن دوخته گاهم چو باز خواهد، وآن کوفته گاهم چو مار دارد.، مسعودسعد.،، پیوسته. دمادم. متصل. پی درپی. (یادداشت مؤلف) :، ز گوهر یمن گشته افروخته، عماری یک اندر دگر دوخته.، فردوسی.،، اندوده شده و نصب شده. (ناظم الاطباء)، اندوخته. (ناظم الاطباء). پس اندازکرده و جمعکرده. توخته. رجوع به دوختن شود، جمعشده. (منتهی الارب)، اداکرده و گزارده. (ناظم الاطباء) (از آنندراج) (برهان). توخته. رجوع به دوختن در همه معانی شود

معنی دوخته - جستجوی لغت در جدول جو

دوخته

فرهنگ فارسی عمید

دوخته

لغت نامه دهخدا

دوخته

لغت نامه دهخدا

دوخته

فرهنگ لغت هوشیار

دوخته

فرهنگ گویش مازندرانی

سوخته

چیزی که آتش در آن افتاده، آتش گرفته، کنایه از محنت کشیده و آزاردیده، کنایه از کسی که عشق و سوزی داشته باشد، جسمی سیاه رنگ که از دود تریاک در حقۀ وافور جمع می شود وبعد آن را تبدیل به شیره می کنند، از گنج های خسروپرویز، برای مثال دگر گنج کش خواندی سوخته / کزآن گنج بود کشور افروخته (فردوسی - ۸/۲۹۷)، کنایه از پررنگ، تیره

چیزی که آتش در آن افتاده، آتش گرفته، کنایه از محنت کشیده و آزاردیده، کنایه از کسی که عشق و سوزی داشته باشد، جسمی سیاه رنگ که از دود تریاک در حقۀ وافور جمع می شود وبعد آن را تبدیل به شیره می کنند، از گنج های خسروپرویز، برای مِثال دگر گنج کش خواندی سوخته / کزآن گنج بُود کشور افروخته (فردوسی - ۸/۲۹۷)، کنایه از پررنگ، تیره

معنی دوخته - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما