معنی دهماء - جستجوی لغت در جدول جو

دهماء

لغت نامه دهخدا

دهماء

تصویری از دهماء — تصویر دهماء

فرهنگ لغت هوشیار

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از دهما — تصویر دهما

(دخترانه)

پارسا

فرهنگ نامهای ایرانی

(دَ)

گردش مرغ بر گرد چیزی. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(دام ما)

داما. داماء. دأماء. (از منتهی الارب). دریا. بحر. (از اقرب الموارد) (مهذب الاسماء) ، یکی از سوراخهای کلاکموش. (منتهی الارب). سوراخ موش دشتی. (مهذب الاسماء). ج، دوام ّ. (مهذب الاسماء) ، خاک که کلاکموش آنرا از سوراخ برآورده بیرون جمع کند و در سوراخ را بدان برابر و هموار سازد. ج، دوام ّ. (منتهی الارب)

داما. داماء. دأماء. (از منتهی الارب). دریا. بحر. (از اقرب الموارد) (مهذب الاسماء) ، یکی از سوراخهای کلاکموش. (منتهی الارب). سوراخ موش دشتی. (مهذب الاسماء). ج، دوام ّ. (مهذب الاسماء) ، خاک که کلاکموش آنرا از سوراخ برآورده بیرون جمع کند و در سوراخ را بدان برابر و هموار سازد. ج، دوام ّ. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(دَ)

میدان. (ناظم الاطباء) ، بیابان. (منتهی الارب) ، دشت و بیابان دور و دراز بی آب. (ناظم الاطباء) ، گیاهی است سرخ. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

(دَ)

نعت مؤنث است از دسمه که به معنی تیره گون گردیدن باشد. (از منتهی الارب). مؤنث أدسم به معنی تیره گون. (از آنندراج). دارای دسمه. (اقرب الموارد). ج، دسم (د / د س ) . (از اقرب الموارد). و رجوع به دسمه و أدسم شود.
- عمامه دسماء، عمامۀ سیاهرنگ. روایت است که پیامبر اسلام ’خطب و علیه عمامه دسماء’. (از اقرب الموارد)

نعت مؤنث است از دسمه که به معنی تیره گون گردیدن باشد. (از منتهی الارب). مؤنث أدسم به معنی تیره گون. (از آنندراج). دارای دسمه. (اقرب الموارد). ج، دسم (دُ / دُ س ُ) . (از اقرب الموارد). و رجوع به دُسمه و أدسم شود.
- عمامه دسماء، عمامۀ سیاهرنگ. روایت است که پیامبر اسلام ’خطب و علیه عمامه دسماء’. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(دُ مَ)

سوراخ کلاکموش. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(فُ هََ)

جمع واژۀ فهیم. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

(دَ)

مؤنث أدغم. ماده اسب دیزه. (از منتهی الارب) ، شاه دغماء، گوسپندکه هر دو گوش وی و زیر کام وی سیاه باشد. (منتهی الارب). ج، دغم. (ناظم الاطباء). و رجوع به ادغم شود

لغت نامه دهخدا

(اَ)

جمع واژۀ هم ء، به معنی جامۀ کهنه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(اِ تِ)

جامه دریدن و کهنه گردانیدن. (از ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

(دِ)

صنعه دهماص، صنعت استوار و محکم. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

دریا، (نصاب)، دریا و اصل آن دوما به فتحتین یا به سکون واو است، (منتهی الارب)، دأماء، دأمّاء، یم، بحر، رجوع به دأماء و رجوع به دامّاء شود

لغت نامه دهخدا

(دُ)

ثنی دهمان، نماز عشاء. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(دُ هََ)

بلاء. تصغیر الدهماء. (منتهی الارب) (آنندراج). داهیه و بلا و سختی. (از ناظم الاطباء) ، آزمایش. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

(دَهَْ)

بلای سخت. (از آنندراج) ، داهیه دهیاء. سخت. عظیم. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

(دُ هََ)

جمع واژۀ دهی ّ. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به دهی شود

لغت نامه دهخدا

(دَهَْ)

داهیه دهواء، بلای سخت، مبالغه است. (از منتهی الارب) (آنندراج). به طور مبالغه بلای سخت را گویند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(دَ)

مؤنث ادهس. اکمه دهساء، پشتۀ سرخ رنگ. ج، دهس، (ناظم الاطباء). ارض دهساء، سرخ مایل به سیاهی. (منتهی الارب) ، عنز دهساء، بز سرخ مایل به سیاهی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). گوسفند سیاه که با سرخی زند. (مهذب الاسماء) ، امراءه دهساء، زن کلان سرین. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از آنندراج)

مؤنث ادهس. اکمه دهساء، پشتۀ سرخ رنگ. ج، دهس، (ناظم الاطباء). ارض دهساء، سرخ مایل به سیاهی. (منتهی الارب) ، عنز دهساء، بز سرخ مایل به سیاهی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). گوسفند سیاه که با سرخی زند. (مهذب الاسماء) ، امراءه دهساء، زن کلان سرین. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

(تَ فَقْ قُءْ)

غلطیدن سنگ. (منتهی الارب) ، غلطانیدن سنگ. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(یَ)

زن بی عقل و بی فهم و دانش. ج، یهم. (ناظم الاطباء). تأنیث ایهم. (یادداشت مؤلف) ، دشت بی پایان بی راه و بی نشان. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). بیابان که در آن آب نبود. (مهذب الاسماء) ، سال نیک سخت تلخ کننده زیست مردم را. (منتهی الارب) (آنندراج). سال نیک سخت تلخ کننده بر مردم زیست و معیشت را. (ناظم الاطباء)

زن بی عقل و بی فهم و دانش. ج، یُهْم. (ناظم الاطباء). تأنیث ایهم. (یادداشت مؤلف) ، دشت بی پایان بی راه و بی نشان. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). بیابان که در آن آب نبود. (مهذب الاسماء) ، سال نیک سخت تلخ کننده زیست مردم را. (منتهی الارب) (آنندراج). سال نیک سخت تلخ کننده بر مردم زیست و معیشت را. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(دَ)

دهنا. کویری است میان نجد و یمن و آن را ربعالخالی نیز نام دهند. (یادداشت مؤلف). زمین پهناوری است به بادیهالعرب در دیار بنی تمیم و گویند آن هفت کوه ریگ است. (از ابن خلکان). از دیار بنی تمیم است طولش از حرن سوعه تا رمل بیرین می رسد و با اینکه آب فراوانی ندارد جای پرنعمت و برکتی است. (از معجم البلدان). موضعی است به نجد مر تمیم را. (منتهی الارب) (آنندراج)

دهنا. کویری است میان نجد و یمن و آن را ربعالخالی نیز نام دهند. (یادداشت مؤلف). زمین پهناوری است به بادیهالعرب در دیار بنی تمیم و گویند آن هفت کوه ریگ است. (از ابن خلکان). از دیار بنی تمیم است طولش از حرن سوعه تا رمل بیرین می رسد و با اینکه آب فراوانی ندارد جای پرنعمت و برکتی است. (از معجم البلدان). موضعی است به نجد مر تمیم را. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

تصویری از دماء — تصویر دماء

جمع دم، خون ها، جمع دم خونها: سفک دماء

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از فهماء — تصویر فهماء

جمع فهیم، دریافتگان، نلکایان، با فهم، دانایان

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از اهماء — تصویر اهماء

جامه دری

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از دهیاء — تصویر دهیاء

سخت بسیار شدید: داهیه دهیاء

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از دهیماء — تصویر دهیماء

سختی، آستانک (بلا) پتیار

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از دغماء — تصویر دغماء

مادیان دیزه، تو دماغی: زن

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از دلماء — تصویر دلماء

مونث ادلم: سخت سیاه، واپسین شب ماه مهی (قمری)

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از درماء — تصویر درماء

بی دندان

فرهنگ لغت هوشیار

زیرکی وجودت فکر، عقل، هوشیاری، هوشمندی، جودت رای، بزیرکی تصرف کردن، زیرکی هوشمندی، جودت رای

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از فهماء — تصویر فهماء

((فُ))

جمع فهیم

فرهنگ فارسی معین

تصویری از دهناء — تصویر دهناء

((دَ))

بیابان، فلات

فرهنگ فارسی معین

تصویری از دهیاء — تصویر دهیاء

((دَ هْ))

سخت، شدید، بلای سخت

فرهنگ فارسی معین