معنی دمکاکنی - جستجوی لغت در جدول جو

دمکاکنی

چیمکانی، فلوس، میوه ای دراز و تیره رنگ که دانه های آن مصرف دارویی دارد، درخت این میوه که گرمسیری با برگ های بزرگ و گل های زرد رنگ است، چونتور

فرهنگ فارسی عمید

دکاکین

دکّان ها، مغازه ها، جمع واژۀ دکّان

فرهنگ فارسی عمید

دجاکنی

(دُ کَ)

منسوب است به دجاکنه که از قراء نسف است. (سمعانی)

لغت نامه دهخدا

مکاکی

(مَ)

جمع واژۀ مکّوک. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به مکوک شود، جمع واژۀ مکّاء. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به مکاء شود

لغت نامه دهخدا

کاکنی

(کَ)

منسوب به کاکن که به گمان مؤلف انساب سمعانی قریه ای است از قراء بخارا. (لباب الانساب). رجوع به کاکن شود

لغت نامه دهخدا

دکانی

(دُکْ کا نی ی)

منسوب به دکان، صاحب دکان. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مکاسنی

(مُ سَ)

به لغت مراکش، نوکرهای خاندان سلطنت. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

دهکانی

(دِ)

زراعت و فلاحت و کشاورزی و کشت و زرع. دهقانی. دهگانی. رجوع به دهگانی شود، کشتزار. (ناظم الاطباء). و رجوع به دهقان و دهقانی شود

لغت نامه دهخدا

دم کنی

(دَ کُ)

چیزی چون بالش و رفاده به صورت دایره انباشته به پشم یا پنبه یا جامه پاره ها یا حصیر بافته شده که آن را در جامه ای گرفته بر در دیگ پلو و چلو نهند تابخاری که از درون دیگ متصاعد شود به خود کشد و دوباره بصورت قطرات آب در دیگ نریزد. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

دوکانی

(دُ)

بازاری. (ناظم الاطباء) ، محافظ دکان و صاحب دکان. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

دوکانی

(دُ)

استعمالی از دوکان به معنی مصطبه و ایوان و مهتابی: امیر از باغ به دوکانی رفت و به شراب بنشست. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 506). چون قدری پیش برفتم در پیش کوی در سرای بزرگ پادشاهانه پدید آمد چنانک از آن ملوک و سلاطین باشد و بر در سرای دوکانیها کشیده و جمعی مردم انبوه دست در کمر کرده و بر پای ایستاده. (اسرارالتوحید چ صفا ص 363)

لغت نامه دهخدا

مکانی

(مَ)

منسوب به مکان و جای. (ناظم الاطباء) :
دیدن آن پرده مکانی نبود
رفتن آن راه زمانی نبود.
نظامی.
پس وصف حرکت مکانی کرد. (مصنفات باباافضل ج 2 ص 392). و رجوع به مکان شود

لغت نامه دهخدا

دکاکین

(دَ)

جمع واژۀ دکّان. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به دکان شود: نسق تصفیف دکاکین آن رونق شکن رستۀ لؤلؤ خوشاب. (ترجمه محاسن اصفهان آوی ص 54)

لغت نامه دهخدا

امکانی

(اِ)

منسوب به امکان. ممکن. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

کاکنی

(کَ)

محمد بن محمد کاکنی وی پسر محمد بن علی بن احمد کاکنی بود. از امام یوسف بن حیدر بن لقمان خمیثنی حدیث شنید. (از اللباب فی تهذیب الانساب ج 2 ص 22)
محمد بن علی بن احمد بن ابی اللیث صکاک کاکنی. از امام یوسف بن حیدر بن لقمان خمیثنی حدیث شنید. (از اللباب فی تهذیب الانساب ج 2 ص 22)

لغت نامه دهخدا