معنی دکاکین - فرهنگ فارسی معین
واژههای مرتبط با دکاکین
دکاکین
دکاکین
جمع دکان، کرپه ها دوکان ها سکو بلندی، جایی که کاسب اجناس خود را در آن نهد و فروشد. حجره داد و ستد جمع دکاکین، تخته ای که روی آن نشینند نیمکت
فرهنگ لغت هوشیار
دکاکین
دکاکین
جَمعِ واژۀ دُکّان. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به دکان شود: نسق تصفیف دکاکین آن رونق شکن رستۀ لؤلؤ خوشاب. (ترجمه محاسن اصفهان آوی ص 54)
لغت نامه دهخدا
شکاکین
شکاکین
از پارسی شک کنندگان پر گمانان جمع شکاک در حالت نصبی و جری (در فارسی مراعات این قاعده نکنند) شکاکان شک کنندگان
فرهنگ لغت هوشیار
شکاکین
شکاکین
شکاک، کسانی که در عقاید مذهبی شک می آورند، در فلسفه جمعی از حکما که معتقد بودند علم به چیزی که ورای تجربه قرار داشته باشد محال است و در هیچ امری نباید رای و حکم قطعی داد و همۀ امور را باید با شک و شبهه تلقی کرد
فرهنگ فارسی عمید
سکاکین
سکاکین
جَمعِ واژۀ سِکّین. به معنی کارد. (دهار) (آنندراج) (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی)
لغت نامه دهخدا
شکاکین
شکاکین
جَمعِ واژۀ شکاک در حالت نصبی و جری. شکاکان. شک کنندگان. (فرهنگ فارسی معین)
لغت نامه دهخدا
جدول جو جستجوی پیشرفته در مجموعه فرهنگ لغت، دیکشنری و دایره المعارف گوناگون
© 2025 | تمامی خدمات جدول جو رایگان است.