معنی دمام در لغت نامه دهخدا

دارویی که بر چشم خانه و پشت و بر پیشانی کودک مالند. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). دارو که بر پشت چشم مالند. (یادداشت مؤلف)، غازه ای که زنان بر روی مالند. (ناظم الاطباء)، هر چیزی که طلاکرده شود، ابر بی آب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد)، جَمعِ واژۀ دمیم و دمیمه. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). رجوع به دمیم و دمیمه شود

معنی دمام در فرهنگ لغت هوشیار

مالیدنی، ابر بی باران، سرخاب از آرایه ها، جمع دمیمه، زنان پست

معنی دمام - جستجوی لغت در جدول جو

دمام

لغت نامه دهخدا

دمام

فرهنگ لغت هوشیار

دمامت

زشت رویی، پستی، حقارت

فرهنگ فارسی عمید

دمامه

نفیر، نای، شیپور، برای مثال چو ملک کوفت دمامه بنه ای عقل عمامه / تو مپندار که آن مه غم دستار تو دارد (مولوی۲ - ۲۴۰)

فرهنگ فارسی عمید

ادمام

(اُ دَ)

نام شهریست بمغرب و یاقوت گوید من در آن شاک باشم. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

دمامه

(دَ مَ / مِ)

نقاره. (غیاث). کوس و نقاره. (ناظم الاطباء) (از برهان) (انجمن آرا) (از لغت محلی شوشتر). طبلک. (زمخشری). نقاره را گویند. (فرهنگ جهانگیری). نقاره و طبل، و با لفظ نواختن مستعمل. (از آنندراج). دبدبه. (دهار) (زمخشری) : و صدای رعد طبل و دمامه به عیوق برآمد. (تاج المآثر).
به چرخ رفت ز هر صف نفیر چنگ و نی و دف
دم دمامه و شندف غریو ارغن و مزمر.
هدایت (ازآنندراج).
ای شاه ملک رتبت خورشیدسریر
فیلت به نقاره خانه گاه زد و گیر
آورد ز سر دمامه وز دندان چوب
سنجش شده گوشها و خرطوم نفیر.
سیف الملوک (ازجهانگیری).
- دمامه نواختن،طبل کوفتن. نقاره زدن:
خروس سحر در وصول هلال
دمامه نوازد به نامش ز بال.
ملاطغرا (از آنندراج).
، نفیر را نامند که برادر کوچک کرناست. (برهان). نفیر. (ناظم الاطباء) (فرهنگ جهانگیری) (ازآنندراج) (از انجمن آرا) (لغت محلی شوشتر).
- دمامه دمیدن (دردمیدن) ، شیپور زدن:
دمامه دردمیدند از پگاهی
روان گشتند چون دریا سپاهی.
نزاری قهستانی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

ادمام

(فَ فُ)

زشت آوردن از سخن و جز آن.

لغت نامه دهخدا

دمامل

(دَ مِ)

دمامیل. جمع واژۀ دمّل. (یادداشت مؤلف). رجوع به دمامیل و دمل شود

لغت نامه دهخدا

دمامه

(تَ فَرْ رُ)

زشت روی و خردجسم و حقیر گردیدن. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). زشت روی شدن. (المصادر زوزنی) (ازتاج المصادر بیهقی) (دهار). و رجوع به دمامه شود

لغت نامه دهخدا

دمامه

(دَ مَ)

زشت روی. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

دمامه

(دَ مَ / مِ)

دمامه. زشت رویی و زشتی. (ناظم الاطباء) : گویند که بدین میانه اندر اعتدال هوا بیشتر است (یعنی در میان زمین که خراسان و ایران و سجستان باشد) و قد مردمان این نواحی مستوی است و سرخی روسیان ندارند و سیاهی حبشیان و غلظ ترکان و خزریان و دمامۀ اهل چین. (تاریخ سیستان). و رجوع به دمامه شود

لغت نامه دهخدا

دمامه

(دَمْ ما مَ)

دختر با گفتاری فریبنده. دختری زیرک که خود را چون زنان سالخورده نماید. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

دماع

اشکپای جای اشک بر رخساره، اشکریزه از بیماری های چشمی

معنی دمام - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما