معنی دلعس در لغت نامه دهخدا

جمل دلعس، شتر رام و ذلول. (از ذیل اقرب الموارد) (از تاج). دلعوس. رجوع به دلعوس شود

معنی دلعس در لغت نامه دهخدا

شتر مادۀ دفزک سست فروهشته گوشت. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). دِلعاس. رجوع به دلعاس شود

معنی دلعس - جستجوی لغت در جدول جو

دلعس

لغت نامه دهخدا

دلعس

لغت نامه دهخدا

لعس

(لِ)

موضعی است. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

دلس

(دَ)

خدیعت. ما لی فیه ولس لا دلس، مرا در آن نه خیانت و نه خدیعت است. (از اقرب الموارد). دلس. رجوع به دلس شود

لغت نامه دهخدا

دلس

(دَ لَ)

تاریکی. (منتهی الارب). ظلمت. (اقرب الموارد) ، تاریکی در تاریکی. (منتهی الارب). اختلاط ظلمت و تاریکی. (از اقرب الموارد) ، روئیدگی که در آخر گرما برگ آرد، و باقیماندۀ روئیدگی. (منتهی الارب). گیاه که در آخر تابستان برگ آرد، و گویند بقایای گیاه و بقولات. (از اقرب الموارد) ، زمینی که پس از خورده شدن، گیاه در آن بروید. (ازاقرب الموارد). ج، أدلاس. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، مکر و فریب: ما لی دلس، نیست مرا مکر و فریب. (منتهی الارب). دلس. رجوع به دلس شود

تاریکی. (منتهی الارب). ظلمت. (اقرب الموارد) ، تاریکی در تاریکی. (منتهی الارب). اختلاط ظلمت و تاریکی. (از اقرب الموارد) ، روئیدگی که در آخر گرما برگ آرد، و باقیماندۀ روئیدگی. (منتهی الارب). گیاه که در آخر تابستان برگ آرد، و گویند بقایای گیاه و بقولات. (از اقرب الموارد) ، زمینی که پس از خورده شدن، گیاه در آن بروید. (ازاقرب الموارد). ج، أدلاس. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، مکر و فریب: ما لی دلس، نیست مرا مکر و فریب. (منتهی الارب). دَلس. رجوع به دلس شود

لغت نامه دهخدا

دلس

(دَ لِ)

ده کوچکی است از دهستان جراحی، بخش شادگان، شهرستان خرمشهر. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

دلس

(دُ لَ)

جمع واژۀ دلسه. (ناظم الاطباء). رجوع به دلسه شود

لغت نامه دهخدا

دلع

(تَ)

بیرون کردن زبان را از دهن. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). زبان از دهن بیرون کردن. (المصادر زوزنی) (تاج المصادر بیهقی) ، بیرون آمدن زبان از دهن از خستگی یا تشنگی (متعدی و لازم است). (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). زبان از دهن بیرون آمدن. (المصادر زوزنی) (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

دلع

(دُ لَ)

نوعی خارپشت بزرگ. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

دعس

(تَ غَوْ وُ)

آکندن خنور. (از منتهی الارب). پر کردن ظرف را. (از اقرب الموارد) ، سخت سپردن. (از منتهی الارب). پای نهادن بر چیزی و لگدمال کردن آن. (از اقرب الموارد) ، دست میان پوست بالایین و پوست تنک گوسپند انداخته پوست کندن. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). دحس. و رجوع به دحس شود، نیزه درزدن به جایی. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). به نیزه زدن. (المصادر زوزنی) ، کنایه ازآرمیدن با زن. (از منتهی الارب) (از المصادر زوزنی) (از ذیل اقرب الموارد از لسان) ، رام کردن زن را، راندن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

دعس

(دِ)

پنبه. (منتهی الارب). قطن. (اقرب الموارد) ، ریگ تودۀ مدور. لغتی است در دعص. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به دعص شود

لغت نامه دهخدا

دلمس

(دَ مَ)

از اعلام است. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

دلمس

(دُ لَ مِ)

سختی و بلا. (منتهی الارب). داهیه. (اقرب الموارد) ، سخت تاریکی. (منتهی الارب). سخت ظلمت. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

دلمس

(دِ مِ)

سختی و بلا. (منتهی الارب). داهیه. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

دلعاس

(دِ)

جمل دلعاس، شتر رام. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، ناقه دلعاس، ناقۀ دفزک و فروهشته گوشت. (منتهی الارب). ناقۀ ستبر و سست گوشت. (از اقرب الموارد). دلاعس. دلعس. رجوع به دلاعس و دلعس شود

لغت نامه دهخدا

دلعب

(دِ لَ)

شتردفزک و فربه. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

دلعث

(دَ عَ / دِ عَ /دِ لَ)

شتر توانای پرگوشت رام. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). دلعاث. رجوع به دلعاث شود

لغت نامه دهخدا

دلعک

(دَ عَ)

ناقۀ درشت فروهشته اندام. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

بلعس

(بَ عَ)

ماده شتر ضخم سست گوشت. (منتهی الارب) (از ذیل اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

داعس

(عِ)

الیهودی. از اخابث منافقین عهد نبی اکرم است. (امتاع الاسماع ص 179 و 497)

لغت نامه دهخدا

العس

(اَ عَ)

مرد که رنگ لبش بسیاهی زند. ج، لعس. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد). سیاه بام لب. (تاج المصادر بیهقی) (مصادر زوزنی) ، آماده شدن شیر بگرفتن سر کسی. (منتهی الارب). العاف (بعین مهمله). (اقرب الموارد). رجوع به العاف شود، الغاف مرد یا شیر، باربار نگریستن آن. تیز نگاه کردن. (از اقرب الموارد) ، شتافتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، بدمعاملگی کردن و ستم کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، لقمه فروخورانیدن. (منتهی الارب) (آنندراج). لقمه ساختن. (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، لغیف دزدان گردیدن، و لغیف آنکه هم طعام دزدان باشد و جامۀ ایشان را نگه دارد و با ایشان دزدی نکند. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

مرد که رنگ لبش بسیاهی زند. ج، لُعس. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد). سیاه بام لب. (تاج المصادر بیهقی) (مصادر زوزنی) ، آماده شدن شیر بگرفتن سر کسی. (منتهی الارب). العاف (بعین مهمله). (اقرب الموارد). رجوع به العاف شود، الغاف مرد یا شیر، باربار نگریستن آن. تیز نگاه کردن. (از اقرب الموارد) ، شتافتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، بدمعاملگی کردن و ستم کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، لقمه فروخورانیدن. (منتهی الارب) (آنندراج). لقمه ساختن. (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، لغیف دزدان گردیدن، و لغیف آنکه هم طعام دزدان باشد و جامۀ ایشان را نگه دارد و با ایشان دزدی نکند. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

العس

(اَ عَ)

کوهی است در دیار بنی عامر بن صعصعه. و بقول ’بکری’ نام عربی جایی در یمن است. امروءالقیس گوید:
فلا ینکرونی اننی انا ذا کم
لیالی حل الحی غولا فألعسا.
(از ضمیمۀ معجم البلدان ج 1)

لغت نامه دهخدا

تلعس

(تَ کُ)

بسیار خوردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

دلاعس

(دُ عِ)

جمل دلاعس، شتر رام. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). دلعاس. رجوع به دلعاس شود، ناقه دلاعس، ناقۀ سست دفزک و فروهشته گوشت. (منتهی الارب). ناقۀ ستبر فروهشته گوشت. (از اقرب الموارد). دلعس. دلعوس. دلعاس. رجوع به دلعاس و دلعس و دلعوس شود

جمل دلاعس، شتر رام. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). دِلعاس. رجوع به دلعاس شود، ناقه دلاعس، ناقۀ سست دفزک و فروهشته گوشت. (منتهی الارب). ناقۀ ستبر فروهشته گوشت. (از اقرب الموارد). دلعس. دلعوس. دلعاس. رجوع به دلعاس و دلعس و دلعوس شود

لغت نامه دهخدا

دلاس

(دِ)

جمع واژۀ دلسه. (ناظم الاطباء). رجوع به دلسه شود

لغت نامه دهخدا

دلعیس

(دِ)

شتر مادۀ دفزک سست فروهشته گوشت. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). دلعاس. دلعس. رجوع به دلعاس و دلعس شود

لغت نامه دهخدا

دلعه

(دُ عَ)

رگی است در نره. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از تاج) ، فنج ماده. (منتهی الارب). قرن و عفله و فتق زن. (از ذیل اقرب الموارد) (از تاج) ، رگی است سبز در ماده شتر بالای بظر در مجرای بول. (از اقرب الموارد) (از تاج)

لغت نامه دهخدا

دلعوس

(دِ عَ)

زن دلیر خودرای نافرمان. (منتهی الارب). زنی که بر کار خود دلیر و باجرأت باشد و بر اهل خود عاصی. (از اقرب الموارد) ، شتر مادۀ دلیر درشت خوگر سیر اول شب. (منتهی الارب) ، ناقۀ کهن سال توانا و دفزک فروهشته گوشت سست. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، جمل دلعس، شتر ذلول و رام. (از ذیل اقرب الموارد) (از تاج). دلعس. رجوع به دلعس شود

لغت نامه دهخدا

لعس

(لُ)

جمع واژۀ العس و لعساء. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا