معنی دساکر در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ دَسکره. (اقرب الموارد). دیهها و روستاها. رجوع به دسکره شود: طبس برین ربع افتاده و در آن ربع دیه طبشن باشد... و دساکرها: همای در، فرخاردس... (تاریخ بیهق ص 36). خورهد و دساکرها ازطسوج وازه کرود است. (از تاریخ قم ص 115). مقطعه و دساکرها.... : خزادجرد و دساکرها... (تاریخ قم ص 116). نصرآباد و دساکرها: حسناباد و... (تاریخ قم ص 116)

معنی دساکر در فرهنگ لغت هوشیار

جمع دسکره، پارسی تازی گشته دسگره ها، دستکرده ها، شهرها، ده ها، آبادی ها

معنی دساکر - جستجوی لغت در جدول جو

دساکر

لغت نامه دهخدا

دساکر

فرهنگ لغت هوشیار

عساکر

عسکرها، لشکرها، سپاه ها، جمع واژۀ عسکر

فرهنگ فارسی عمید

دسار

(دَسْ سا)

لغتی است در دستار به لهجۀ شوشتری. (لغت محلی شوشتر، نسخۀ خطی). و رجوع به دستار شود.
- دساربندان، لغتی است در دستاربندان به لهجۀ شوشتر. (لغت محلی شوشتر، نسخۀ خطی). رجوع به دستاربندان در ردیف خود شود.
- دسارخوان، لغتی است در دستارخوان به لهجۀ شوشتر. (لغت محلی شوشتر، نسخۀ خطی). رجوع به دستارخوان در ردیف خود شود

لغت نامه دهخدا

دسار

(دِ)

میخ آهن. (منتهی الارب). میخ آهنین. (دهار). میخ. و گویند آن میخی آهنین است که دو سر تیز دارد و دو تخته را بوسیلۀ فروکردن دو سر آن به یکدیگر متصل سازند. (از اقرب الموارد) : رفعها بغیر عمد یدعمها و لا دسار ینتظمها. (علی (ع) ، از اقرب الموارد).
علم ناموزی و لشکر سازی از غوغا همی
چون چنینی بی فسار و بادسار ای ناصبی.
ناصرخسرو.
، ریشه از لیف خرما یا رسن از آن که بدان تخته های کشتی را استوار کنند. (منتهی الارب). لیف که تختۀ کشتی بدو استوار کنند. (دهار). ریسمان از جنس لیف که تخته های کشتی را بدان بندند. (از اقرب الموارد). ج، دسر (د / دس ) . (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

میخ آهن. (منتهی الارب). میخ آهنین. (دهار). میخ. و گویند آن میخی آهنین است که دو سر تیز دارد و دو تخته را بوسیلۀ فروکردن دو سر آن به یکدیگر متصل سازند. (از اقرب الموارد) : رفعها بغیر عمد یدعمها و لا دسار ینتظمها. (علی (ع) ، از اقرب الموارد).
علم ناموزی و لشکر سازی از غوغا همی
چون چنینی بی فسار و بادسار ای ناصبی.
ناصرخسرو.
، ریشه از لیف خرما یا رسن از آن که بدان تخته های کشتی را استوار کنند. (منتهی الارب). لیف که تختۀ کشتی بدو استوار کنند. (دهار). ریسمان از جنس لیف که تخته های کشتی را بدان بندند. (از اقرب الموارد). ج، دسر (دُ / دُس ُ) . (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ساکر

(کِ)

ساکن. (قطر المحیط). آرمیدۀ بی باد. (ناظم الاطباء).
- لیل ساکر، شب ساکن که در آن باد نیست. و رجوع به ساکره شود

لغت نامه دهخدا

ساکر

بحر در اصطلاح هندوان و ’سمدر’ بهمین معنی است، (ماللهند ص 85 س 22)

لغت نامه دهخدا

دساتر

(دَ تِ)

جمع واژۀ دستور. (منتهی الارب). دساتیر. رجوع به دستور و دساتیر شود

لغت نامه دهخدا

دباکر

(دِ کَ)

از علماء قدیم هند باستان. (ماللهند بیرونی ص 76 و 106)

لغت نامه دهخدا

تساکر

(اِ)

مستی نمودن بی مستی. (زوزنی). مستی نمودن. (دهار). خود را مست وانمودن بغیر مستی و نشاءه. (غیاث اللغات) (آنندراج). مستی نمودن از خود بی مستی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از متن اللغه). مستی نمودن. (از اقرب الموارد) (از المنجد) ، استعمال سکر. (از اقرب الموارد) (از المنجد)

لغت نامه دهخدا

دساکره

(دَ کِ رَ)

جمع واژۀ دسکره. (منتهی الارب). رجوع به دسکره شود

لغت نامه دهخدا