دهی است از دهستان امجز بخش جبال بارز شهرستان جیرفت واقع در 42 هزارگزی جنوب خاوری مسکون و 5 هزارگزی شمال راه مالرو کروک به مسکون با 200 تن سکنه. آب آن از قنات و چشمه و راه آن مالرو است. ساکنان آن از طایفۀ امجزی هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)
دهی است از دهستان امجز بخش جبال بارز شهرستان جیرفت واقع در 42 هزارگزی جنوب خاوری مسکون و 5 هزارگزی شمال راه مالرو کروک به مسکون با 200 تن سکنه. آب آن از قنات و چشمه و راه آن مالرو است. ساکنان آن از طایفۀ امجزی هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)
دهی است از دهستان میان خواف بخش خواف شهرستان تربت حیدریه واقع در 15 هزارگزی خاور رود و 15 هزارگزی خاور راه شوسۀ عمومی تربت به نیازآباد. آب آن از قنات و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)
دهی است از دهستان میان خواف بخش خواف شهرستان تربت حیدریه واقع در 15 هزارگزی خاور رود و 15 هزارگزی خاور راه شوسۀ عمومی تربت به نیازآباد. آب آن از قنات و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)
دهی است از دهستان عرب خانه بخش شوسف شهرستان بیرجند واقع در 56 هزارگزی شمال شوسف و 18 هزارگزی خاور هشتوکان. آب آن از قنات و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)
دهی است از دهستان عرب خانه بخش شوسف شهرستان بیرجند واقع در 56 هزارگزی شمال شوسف و 18 هزارگزی خاور هشتوکان. آب آن از قنات و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)
به معنی صلوات است که از خدای تعالی رحمت و از ملائکه استغفار و از انسان ستایش و دعا و از حیوانات دیگر تسبیح باشد. (برهان) (از غیاث) (از آنندراج) (از جهانگیری). با لفظ گفتن و فرستادن و رسیدن و رساندن و دادن مستعمل است. (آنندراج) : ز یزدان و از ما بر آن کس درود که تارش خرد باشد و داد پود. فردوسی. ز یزدان و از ما برآن کس درود که از داد و مهرش بود تار و پود. فردوسی. و زو (از خدا) بر روان محمد درود به یارانش برهر یکی برفزود. فردوسی. دگر بر علی و محمد درود به یارانش بر هر یکی برفزود. فردوسی. کنون از خداوند خورشید و ماه درودی به جان منوچهر شاه. فردوسی. به قرطاس مهر عرب برنهاد درود محمد همی کرد یاد. فردوسی. ز یزدان ترا باد چندان درود که آن را نداند فلک تار و پود. فردوسی. درود جهان آفرین بر تو باد بر آن کس که او چون تو فرزند زاد. فردوسی. به دل خرمی دار و بگذار رود تراباد از پاک یزدان درود. فردوسی. درود آوریدش خجسته سروش کزین پیش مخروش و باز آر هوش. فردوسی. وزو باد بر شاه ایران درود خداوند شمشیر و کوپال و خود. فردوسی. درود خدای تعالی بر محمد و همه آلش باد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 314). عهدی است که بر پیغمبران و فرستاده های او که بر ایشان باد درود گرفته شده. (تاریخ بیهقی ص 317). ز یزدان و از ما هزاران درود مر او را (محمد را) و یارانش را برفرود. اسدی. ز دارنده بر جان آن کس درود که از مردمی باشدش تار و پود. اسدی. هزاران درود و دو چندان تحیت ز ایزد بر آن صورت روح پرور. ناصرخسرو. یقین بدان که ز پاکیزگیست پیوسته به جان پاک رسول از خدا و خلق درود. ناصرخسرو. درود و سلام و تحیات و صلوات ایزدی بر ذات معظم و روح مقدس مصطفی و اهل بیت و اصحاب و اتباع و یاران و اشیاع او باد. (کلیله و دمنه). چنین گوید ابوالحسن عبداﷲ بن مقفع پس از حمد باری عز اسمه و درود بر سید کاینات... (کلیله و دمنه). درود بر سید کونین که اکمل انبیا بود. (چهارمقاله ص 1). که بعد طاعت قرآن و سجده در کعبه پس از درود رسول و صحابه در محراب. خاقانی. تا آل مصطفی را ز ایزد درود باشد بر تو درود بادا از مصطفی و آلش. خاقانی (دیوان ص 51). سلام و تحیات و درود و صلوات...به ذات معظم... مصطفی صلوات اﷲ علیه رسانید. خواجه... بدرالدین... به فراوان پرسش و بسیار درود و یاد کرد مخصوص اند. (منشآت خاقانی ص 140). هزاران درود و هزاران سلام ز ما بر محمد علیه السلام. سعدی (ازجهانگیری). ، تحیه. تحیت. سلام. تسلیم. صلاه. تهنیت. (یادداشت مرحوم دهخدا). آفرین: اگر آزر چو تو دانست کردن درود از جان من بر جان آزر. دقیقی. ز قیصر درود و ز ما آفرین بر این نامور شهریار زمین. فردوسی. اگر دست من زین سپس نیز رود بسازد به من بر مبادا درود. فردوسی. درود جهان بر کم آزار مرد کسی کو ز دیهیم ما یاد کرد. فردوسی. تو باشی در میان ما در کناره نباشد جز درودی بر نظاره. (ویس و رامین). - درود آمدن، درود و تحیت رسیدن: به هر بوم و بر کو فرودآمدی ز هر سوش بی مر درود آمدی. فردوسی. - درود آوریدن، درود آوردن. سلام وتحیت آوردن. تحیت گفتن از خود یا از جانب کسی: همان پور مهتر که طینوش نام به شاه آوریده درود و پیام. فردوسی. نیاورد یک تن درود پشنگ دلش پر ز کین بود و سر پر ز جنگ. فردوسی. - درود بردن، دعا و سلام رساندن: یکی سوی قیصر بر از من درود بگویش که گفتار بی تار و پود. فردوسی. ببردند نزدیک شاه جهان درودی هم از پهلوان و مهان. فردوسی. - درود رسیدن، دعا و آفرین رسیدن: سرکس بربست رود، باربدی زد سرود وز می سوری درود، سوی بنفشه رسید. کسائی. - هم درود،دو تن که یکدیگر را درود گویند. رجوع به هم درود و بدرود در ردیفهای خود شود نام روز پنجم از خمسۀ مسترقۀ سالهای ملکی. (برهان) (جهانگیری)
به معنی صلوات است که از خدای تعالی رحمت و از ملائکه استغفار و از انسان ستایش و دعا و از حیوانات دیگر تسبیح باشد. (برهان) (از غیاث) (از آنندراج) (از جهانگیری). با لفظ گفتن و فرستادن و رسیدن و رساندن و دادن مستعمل است. (آنندراج) : ز یزدان و از ما بر آن کس درود که تارش خرد باشد و داد پود. فردوسی. ز یزدان و از ما برآن کس درود که از داد و مهرش بود تار و پود. فردوسی. و زو (از خدا) بر روان محمد درود به یارانش برهر یکی برفزود. فردوسی. دگر بر علی و محمد درود به یارانش بر هر یکی برفزود. فردوسی. کنون از خداوند خورشید و ماه درودی به جان منوچهر شاه. فردوسی. به قرطاس مهر عرب برنهاد درود محمد همی کرد یاد. فردوسی. ز یزدان ترا باد چندان درود که آن را نداند فلک تار و پود. فردوسی. درود جهان آفرین بر تو باد بر آن کس که او چون تو فرزند زاد. فردوسی. به دل خرمی دار و بگذار رود تراباد از پاک یزدان درود. فردوسی. درود آوریدش خجسته سروش کزین پیش مخروش و باز آر هوش. فردوسی. وزو باد بر شاه ایران درود خداوند شمشیر و کوپال و خود. فردوسی. درود خدای تعالی بر محمد و همه آلش باد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 314). عهدی است که بر پیغمبران و فرستاده های او که بر ایشان باد درود گرفته شده. (تاریخ بیهقی ص 317). ز یزدان و از ما هزاران درود مر او را (محمد را) و یارانش را برفرود. اسدی. ز دارنده بر جان آن کس درود که از مردمی باشدش تار و پود. اسدی. هزاران درود و دو چندان تحیت ز ایزد بر آن صورت روح پرور. ناصرخسرو. یقین بدان که ز پاکیزگیست پیوسته به جان پاک رسول از خدا و خلق درود. ناصرخسرو. درود و سلام و تحیات و صلوات ایزدی بر ذات معظم و روح مقدس مصطفی و اهل بیت و اصحاب و اتباع و یاران و اشیاع او باد. (کلیله و دمنه). چنین گوید ابوالحسن عبداﷲ بن مقفع پس از حمد باری عز اسمه و درود بر سید کاینات... (کلیله و دمنه). درود بر سید کونین که اکمل انبیا بود. (چهارمقاله ص 1). که بعد طاعت قرآن و سجده در کعبه پس از درود رسول و صحابه در محراب. خاقانی. تا آل مصطفی را ز ایزد درود باشد بر تو درود بادا از مصطفی و آلش. خاقانی (دیوان ص 51). سلام و تحیات و درود و صلوات...به ذات معظم... مصطفی صلوات اﷲ علیه رسانید. خواجه... بدرالدین... به فراوان پرسش و بسیار درود و یاد کرد مخصوص اند. (منشآت خاقانی ص 140). هزاران درود و هزاران سلام ز ما بر محمد علیه السلام. سعدی (ازجهانگیری). ، تحیه. تحیت. سلام. تسلیم. صلاه. تهنیت. (یادداشت مرحوم دهخدا). آفرین: اگر آزر چو تو دانست کردن درود از جان من بر جان آزر. دقیقی. ز قیصر درود و ز ما آفرین بر این نامور شهریار زمین. فردوسی. اگر دست من زین سپس نیز رود بسازد به من بر مبادا درود. فردوسی. درود جهان بر کم آزار مرد کسی کو ز دیهیم ما یاد کرد. فردوسی. تو باشی در میان ما در کناره نباشد جز درودی بر نظاره. (ویس و رامین). - درود آمدن، درود و تحیت رسیدن: به هر بوم و بر کو فرودآمدی ز هر سوش بی مر درود آمدی. فردوسی. - درود آوریدن، درود آوردن. سلام وتحیت آوردن. تحیت گفتن از خود یا از جانب کسی: همان پور مهتر که طینوش نام به شاه آوریده درود و پیام. فردوسی. نیاورد یک تن درود پشنگ دلش پر ز کین بود و سر پر ز جنگ. فردوسی. - درود بردن، دعا و سلام رساندن: یکی سوی قیصر بر از من درود بگویش که گفتار بی تار و پود. فردوسی. ببردند نزدیک شاه جهان درودی هم از پهلوان و مهان. فردوسی. - درود رسیدن، دعا و آفرین رسیدن: سرکس بربست رود، باربدی زد سرود وز می سوری درود، سوی بنفشه رسید. کسائی. - هم درود،دو تن که یکدیگر را درود گویند. رجوع به هم درود و بدرود در ردیفهای خود شود نام روز پنجم از خمسۀ مسترقۀ سالهای ملکی. (برهان) (جهانگیری)
دهی است از دهستان زبرخان بخش قدمگاه شهرستان نیشابور واقع در 6 هزارگزی شمال قدمگاه، با 4075 تن سکنه. آب آن از رودخانه و قنات و راه آن مالرو است. مزرعۀ مهرآباد جزء این ده است. این ده سابقاً موسوم به ده رود بوده. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)
دهی است از دهستان زبرخان بخش قدمگاه شهرستان نیشابور واقع در 6 هزارگزی شمال قدمگاه، با 4075 تن سکنه. آب آن از رودخانه و قنات و راه آن مالرو است. مزرعۀ مهرآباد جزء این ده است. این ده سابقاً موسوم به ده رود بوده. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)
دهی از دهستان قلعۀ نو بخش کلات شهرستان مشهد. دارای 335 تن سکنه. آب آن از رودخانه. محصول آن غلات، بنشن. مقبرۀ شیخ شهاب الدین سهروردی در این ده است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)
دهی از دهستان قلعۀ نو بخش کلات شهرستان مشهد. دارای 335 تن سکنه. آب آن از رودخانه. محصول آن غلات، بنشن. مقبرۀ شیخ شهاب الدین سهروردی در این ده است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)
نام یکی از بخشهای شهرستان بروجرد است. این بخش محدود است از شمال به بخش سربند اراک و بخش مرکزی بروجرد از جنوب به دهستان زلقی - از خاور به بخش الیگودرز- از باختر به شهرستان خرم آباد. موقعیت طبیعی بخش: کوهستانی و هوای آن سردسیر و سالم است. آب قراء بخش از چشمه ها و قنوات تأمین می شود. محصول عمده آن غلات، پنبه، تریاک، چغندر قند و حبوبات است. این بخش از سه دهستان به نام کاغذ. ژان. حشمت آباد تشکیل شده. آبادی آن 76 و جمعیت بخش در حدود 24600 نفر است. مرکز بخش قصبۀ دوروداست. ایستگاه دورود یکی از ایستگاههای مهم بین اراک و اهواز میباشد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)
نام یکی از بخشهای شهرستان بروجرد است. این بخش محدود است از شمال به بخش سربند اراک و بخش مرکزی بروجرد از جنوب به دهستان زلقی - از خاور به بخش الیگودرز- از باختر به شهرستان خرم آباد. موقعیت طبیعی بخش: کوهستانی و هوای آن سردسیر و سالم است. آب قراء بخش از چشمه ها و قنوات تأمین می شود. محصول عمده آن غلات، پنبه، تریاک، چغندر قند و حبوبات است. این بخش از سه دهستان به نام کاغذ. ژان. حشمت آباد تشکیل شده. آبادی آن 76 و جمعیت بخش در حدود 24600 نفر است. مرکز بخش قصبۀ دوروداست. ایستگاه دورود یکی از ایستگاههای مهم بین اراک و اهواز میباشد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)
