- دراسب (دِ)
دهی است از دهستان قراتوره بخش دیواندرۀ شهرستان سنندج، واقع در 27هزارگزی خاوری دیواندره و کنار رود خانه ول کشتی، با 250 تن سکنه. آب آن از رودخانه و چشمه تأمین میشود و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)
معنی دراسب - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(سِ)
لغت نامه دهخدا
ابن راسب بن مالک بن جدعان. جدی جاهلی است فرزندان وی بطنی از قبیله دشنوءه ازقبیلۀ قحطان بوده اند. (از اعلام زرکلی ج 1 ص 315)
ابن الخزرج بن جده، جدی جاهلی است فرزندان وی بطنی از قبیلۀ جرم از قحطانیه بوده اند. (از اعلام زرکلی ج 1 ص 315)
ابن الخزرج بن جده، جدی جاهلی است فرزندان وی بطنی از قبیلۀ جرم از قحطانیه بوده اند. (از اعلام زرکلی ج 1 ص 315)
(تَ غَذْ ذُ)
لغت نامه دهخدا
دراست. سبق گفتن، درس کتاب کردن. (از منتهی الارب). خواندن کتاب را و به حفظ آن مبادرت کردن. (از اقرب الموارد) ، علم خواندن. (المصادر زوزنی). علم آموختن. (دهار). خواندن علم. (ترجمان القرآن جرجانی) : أن تقولوا انما انزل الکتاب علی طائفتین من قبلنا وان کنا عن دراستهم لغافلین. (قرآن 156/6) ، تا نگویید که کتاب فقط بر دو طایفه پیش از ما فرستاده شد و هرچند از خواندن و مطالعۀ آنان غافل بودیم، کهنه و مندرس کردن جامه را. (از اقرب الموارد). درس. و رجوع به درس شود، آرمیدن با جاریه. (از منتهی الارب)
(دَ سَ)
لغت نامه دهخدا
نوعی از لبلاب است و آن رستنیی باشد که بر درخت پیچد. (برهان). نوعی از لبلاب است و گویند خندریلی است. (فهرست مخزن الادویه). گویند یعضید است و گویند نوعی از لبلاب است و این صحیح تر است. (اختیارات بدیعی)
(زَ اَ)
لغت نامه دهخدا
نام پسرطوس بن نوذر است و او داماد کیکاوس بود. (برهان) (از انجمن آرا) (از آنندراج). نام پسر طوس. (ناظم الاطباء). نام پسر طوس بن نوذرشاه که خواهر ریو نیز به حبالۀ او بوده و به دست فرود ابن سیاوش کشته گشت. (شرفنامۀ منیری) (از جهانگیری). نام پسر طوس نوذر که بر دست فرود کشته شد. (فرهنگ رشیدی). پسر طوس. (فهرست ولف ص 467) :
هر آن کس که بود او ز تخم زراسب
بیامد به ایوان آذرگشسب.
فردوسی.
رجوع به یشتها ج 1 ص 265، ج 2 ص 198 و زرسپ ومادۀ بعد شود
نام مبارزی از ایران بود. (برهان). نام مبارزی ایرانی که به رزم افراسیاب به خیل کیخسرو بود. (شرفنامۀ منیری)
هر آن کس که بود او ز تخم زراسب
بیامد به ایوان آذرگشسب.
فردوسی.
رجوع به یشتها ج 1 ص 265، ج 2 ص 198 و زرسپ ومادۀ بعد شود
نام مبارزی از ایران بود. (برهان). نام مبارزی ایرانی که به رزم افراسیاب به خیل کیخسرو بود. (شرفنامۀ منیری)
(کَ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از دهستان فریم بخش دودانگۀ شهرستان ساری. کوهستانی، جنگلی، معتدل و مرطوب است و سکنۀ آن 300 تن میباشد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)
(دُ اَ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از بخش مرکزی شهرستان زنجان، با 347 تن سکنه. آب آن از چشمه و قنات. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)
(مَ سِ)
لغت نامه دهخدا
ستونها. (منتهی الارب). اواسی. (متن اللغه). دعائم. (اقرب الموارد) ، جمع واژۀ مرسب. (از اقرب الموارد). رجوع به مرسب شود
(دِ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از دهستان آغمیون بخش مرکزی شهرستان سراب، واقع در 18هزارگزی شوسۀ سراب به اردبیل. جلگه ای، معتدل و دارای 693 تن سکنه است. آب آن از چشمه و رودخانه و محصول آن غلات و حبوبات. شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)
(تَ غَ رُ)
لغت نامه دهخدا
بر یکدیگر خواندن مطلبی را، خواندن و مطالعه کردن کتابها را، آمیختن با گناهان. (از اقرب الموارد). مدارسه. و رجوع به مدارسه شود
(تَ غَ غُ)
لغت نامه دهخدا
کوفتن خرمن گندم را. (از منتهی الارب). کوفتن خرمن. (تاج المصادر بیهقی). کوفتن گندم را با خرمن کوب. (از اقرب الموارد) ، سخت گرگین و قطران مالیده شدن شتر، کهنه کردن جامه. (از منتهی الارب). درس. و رجوع به درس شود
((س))
فرهنگ فارسی معین
ته نشین شونده، ته نشین گردیده، درد که در ته ظرف ماند، ماده دارویی که در ته لوله آزمایش یا ته بالن و دیگر ظروف آزمایشگاهی ته نشین شود، گل و لای و دیگر مواد مخلوط با آب که در بستر رودخانه ها و کف دریاچه ها و دری
درس دادن، آموختن، آموزش، درس خواندن، مطالعه
تفاله، ته مانده، ته نشین، درد، گل ولای
از روستاهای بین نکا و بهشهر