معنی دجاکن - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(دُ کَ)

منسوب است به دجاکنه که از قراء نسف است. (سمعانی)

(سَکَ / کِ دَ / دِ)

دواکننده. دواساز. چاره ساز. شفابخش. شفاده. (یادداشت مؤلف) :
بازدار ای دواکن دل من
از زمین بوس هر کسی گل من.
نظامی.
رجوع به دوا کردن شود

(دِ)

جمع واژۀ دجن، باران کثیر. (منتهی الارب). رجوع به دجن شود

(دُ)

ابر تاریک بی باران. (آنندراج)

شیر خواره، جمع دجن، باران های پیاپی ابر سترون ابر سیاه بی باران