معنی دبیثا - جستجوی لغت در جدول جو

بلغت سریانی نوعی ازماهی کوچک باشد که از جانب هرمز آورند و آن را در گرمسیر ماهی اشته گویند و ماهیانه از آن پزند و همچنان خشک نیز خورند. قوت باه دهد. (برهان) (آنندراج). نوعی از ماهی خرد. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). چیزی چون صحناه، و این دو را از ماهیان خرد کنند. (لکلرک) (از مفردات ابن بیطار ص 135). ماهی کوچک است که از طرف هرمز می آورند و در گرمسیر او را ماهی اشته خوانندو از وی ماهیانه سازند همچنان که خشک نیز می خورند و طبیعت وی گرم تر بود و مهیج بود و معده را نیکو بود لیکن تشنگی آورد و مصلح وی مغز کاهو بود. (از اختیارات بدیعی) : و گفت قدری ربیثاء و نان جو دارم. (تجارب السلف ص 120). و رجوع به دزی ج 1 ص 499 شود

لغت نامه دهخدا

دبثا

(دِ)

نام قریه ای است در نزدیکی واسط. (معجم البلدان). دبیثا. (معجم البلدان). ابوبکر محمد بن یحیی بن محمد بن روزبهان معروف به ابن الدبثانی از آنجاست. او از ابوبکر قطیعی روایت دارد و حافظ ابوبکر خطیب ازو به سال 34 بزاده و در 432 درگذشته است. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

ربیثا

سریانی استنه (گویش بندری) گونه ای خردماهی که از آن ماهیانه پزند

فرهنگ لغت هوشیار

معنی دبیثا - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما