معنی دارالسلطنه در فرهنگ فارسی عمید

محل اقامت پادشاه، پایتَخت، شهری که مرکز سیاسی یک کشور و محل اقامت پادشاه یا رئیس جمهوری و هیئت دولت باشد، تَختگاه، دارُالمُلک، سَوادِ اَعظَم، دَارُالخِلافَه، عاصِمِه

معنی دارالسلطنه در لغت نامه دهخدا

پایتخت. دارالخلافه، لقب تبریز، لقب اصفهان، لقب تهران، قزوین. و آن را باب الجنه نیز گویند، لقب کابل، لقب لاهور.،، لقب هرات. (مسکوکات ایران رابینو ص 98)