- خیط
رشته، نخ
معنی خیط - جستجوی لغت در جدول جو
- خیط
گروه ملخ، خیط، ج، خیطان، گلۀ شترمرغ، (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)، خیط، ج، خیطان، دایرۀ بر زمین کشیده، (یادداشت مؤلف)
- خیط (خِ)
دهی است از دهستان باوی بخش مرکزی شهرستان اهواز، واقع در 58 هزارگزی جنوب خاوری اهواز و یک هزارگزی خاور راه خلف آباد به اهواز. آب آن ازچاه و محصول آن غلات و لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری راه در تابستان اتومبیل رو است. ساکنان از طایفۀ زرگان معمرند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)
- خیط (خَ یَ)
درازی گردن. (منتهی الارب)
- خیط (خَ)
اطمی است از آن بنی اسود مشرف بر حرۀ شرقی مسجد قبلتین. (منتهی الارب)
نام سلسلۀ ستارگان خرد که بمیان حوتین جای دارند. (یادداشت مؤلف)
نام سلسلۀ ستارگان خرد که بمیان حوتین جای دارند. (یادداشت مؤلف)
- خیط
گله شتر مرغ، گروه ملخ
- خیط ((خَ یا خِ))
رشته، سلک، جمع اخیاط
- خیط
بور، خجلت زده، خیت، سرافکنده، شرمنده
متضاد: سرفراز، مفتخر
متضاد: سرفراز، مفتخر
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مِخْ یَ)
لغت نامه دهخدا
آنچه به آن جامه دوزند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). سوزن. (آنندراج) (غیاث) (مهذب الاسماء) (دهار) (ترجمان جرجانی). سوزن و هر آنچه بدان جامه دوزند. (ناظم الاطباء)
(اِ)
لغت نامه دهخدا
آمیختن سپیدی موی با سیاهی، یا مانند خیوط گشتن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). آمیختن سپیدی موی با سیاهی. (آنندراج). پدید شدن موی سپید در سر همچون خیط. (از اقرب الموارد) (از المنجد).
(خَ طَ)
لغت نامه دهخدا
میخ، رسن، خیط که با رسن انگبین چینان باشد، جبۀ پشمین انگبین چینان. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)
(تَ)
لغت نامه دهخدا
گذشتن بر کسی یا چیزی یکبار یا گذشتن بر وی بسرعت. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)
رشته سفید، صصبح صادق توضیح ماخوذ از آیه 183 سوره 2 (بقره) : (کلواواشربوا حتی یتیین لکم الخیطالابیض من الخیط الاسود من الفجر) (بخورید و بیاشامید تا پدید آید شما را رشته سفید (صبح صادق) از رشته سیاه (صبح کاذب) از فجر)
گذر گاه، مار گذر غیژ گاه مار سپستان از گیاهان در زیده دوخته شده سوزن، محل عبور معبر گذرگاه مسلک
