معنی خیالی در لغت نامه دهخدا

احمد بن موسی بن شمس الدین شهیربه خیالی از عالمان و زاهدان بود که مبانی علوم را بنزد پدر آموخت وسپس به حوزۀ مولانا خضر بیک در بروسا درآمد بعد قصد حج کرد و عازم مکه شد. سلطان محمدخان چون او را راهی حج دید به دستیار و معید او دستور داد که تدریس او را ادامه دهد تا او از سفر حج باز گردد و درس او تعطیل نشود. خیالی بهنگام بازگشت دوباره بدرس دادن پرداخت ولی دیگر عمری نکرد و بعد از دو سالی درگذشت. او راست: 1- حاشیه ای بر شرح السعد بر عقائد نسفیه که چندین بار بچاپ رسیده است. 2- شرحی بر قصیدۀ نونیۀ خضربیک که معلوم نیست بچاپ رسیده است یا نه. (از معجم المطبوعات)

معنی خیالی در لغت نامه دهخدا

وهمی. تصوری، ناپایدار. (ناظم الاطباء)، آنکه اسیر خیالات واهی خویش است. آنکه در عقب خیالهای باطل خود است، در نزد ارباب بیان و بلاغت عبارت است از صورتی است که در خیال مرتسم میشود و از طریق حواس حاصل میشود و گاه بر معدومی که قوه متخیله از امور محسوس ترکیب می کند نیز اطلاق میشود و از آنجا که متخیله از امور محسوس صور خیالی را ترکیب می کند صور وهمی از تعریف صور خیالی خارج میشوند چه صور وهمی صوریند که صرفاً اختراع قوه متخیله اند بر سبیل محسوسات و بر این معنی است استعمال آن در باب تشبیه چون این بیت:، کان محمرالشقیق اذا تصوب اوتصعد، اعلام یاقوت نشرن علی رماح من زبرجد.، در اینجا علمهای یاقوت واقع بر نیزه های زبرجد امور حسیه نیستند زیرا امور حسیه آن اموریند که بنزد مدرک در دنیای خارج موجودند بل صور خیالیند که مادۀ آنها به تنهایی در دنیای بیرون است و قوه متخیله فقط بترکیب این صور پرداخته است. (از کشاف اصطلاحات فنون)