معنی خورزان - جستجوی لغت در جدول جو

خورزان(خُرْ)

لغت نامه دهخدا

خورزاد

(پسرانه)

نام یکی از پسران خسروپرویز پادشاه ساسانی

فرهنگ نامهای ایرانی

حورزاد

(دخترانه)

حور (عربی) + زاد (فارسی) زاده حور، زیبا

فرهنگ نامهای ایرانی

خورسان

(دخترانه و پسرانه)

مانند خورشید

فرهنگ نامهای ایرانی

خوزان

(پسرانه)

نام پهلوانی ایرانی در زمان کیخسرو پادشاه کیانی

فرهنگ نامهای ایرانی

ورزان

(پسرانه)

محافظ، نگهبان، فصلها (نگارش کردی: وهرزان)

فرهنگ نامهای ایرانی

خرزان

(خَ)

روز اول سال ایرانیان که اول بهار و عید نوروز باشد. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ورزان

(وَ)

در حال ورزیدن. رجوع به ورز و ورزیدن شود

لغت نامه دهخدا

خورزن

(خُرْ زَ)

دهی است جزء دهستان قره کهریز بخش سربند شهرستان اراک، واقع در 15هزارگزی راه شوسۀ خمین به اراک. این دهکده کوهستانی و سردسیر با 309 تن سکنه است. آب آن از چشمه و محصول آن غلات و بنشن و شغل اهالی زراعت و گله داری و قالیچه بافی و راه مالرو است. این دهکده از دو قسمت بالا و پایین تشکیل شده است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

خوزان

(خو)

نام شهری است در خوزستان. (انجمن آرای ناصری) :
به خوزان بردوی را دایگانش
که آنجا بود جای و خان و مانش.
(ویس و رامین).
بدایه بود رامین هم بخوزان
گه و بی گه بروی دوست پویان.
(ویس و رامین).
شدند از راه نزد ویس شادان
زخوزان آوریدندش بخوران.
(ویس و رامین).
مرا درشهر خوزان مهربانی است
که باغ خاص شه را پاسبانی است.
عطار (از انجمن آرای ناصری)

لغت نامه دهخدا

خوزان

نام پهلوانی معروف است که خوزان اصفهان آبادکردۀ اوست. (انجمن آرای ناصری). در آنندراج آمده: پهلوانی بوده است از ایران از چاکران کیخسروبن سیاوش:
بیک دست مر طوس را کرد جای
منوشان و خوزان فرخنده رای.
فردوسی.
که بر کشور پارس بودند شاه
منوشان و خوزان زرین کلاه.
فردوسی.
بخندید با رستم از قلب گاه
منوشان و خوزان لشکرپناه.
فردوسی.
بسغد اندرون بود یک هفته بیش
قلیمان و خوزان همی رفت پیش.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

خوزان

نام قریتی است از قراء اصفهان مرکز ماربین. (یادداشت بخطمؤلف). صاحب انجمن آرای ناصری میگوید این ناحیت آبادکردۀ خوزان پهلوانست: نخست از ملوک گردنکش و سپهدار لشکرکش فرعون لعین از خوزان ماربین برخاست و در ملک بر ذروۀ میغ بنشست. (از ترجمه محاسن اصفهان)
نام قریتی است به هرات. (یادداشت بخط مؤلف) (از منتهی الارب)
نام قریتی است بنواحی پنج دیه. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

خوران

(خَ)

رودۀ ستور که حلقه ای صلب محیط آن است، سر روده. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (اقرب الموارد) ، روده ای که در آن دبر است. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب). ج، خورانات

لغت نامه دهخدا

خوران

(خوَ / خُ)

یکی از مبارزان کیخسرو پور سیاوش. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خوران

(خوَ / خُ)

دهی است جزء دهستان پایین بخش طالقان شهرستان طهران واقع در 28هزارگزی باختر شهرک سر راه عمومی مالرو قزوین به طالقان. این دهکده در کوهستان قرار دارد با آب و هوای مناطق سردسیری و 125 تن سکنه. آب آن از چشمه و محصول آن غلات و گردو و میوه های سردسیری است. شغل اهالی زراعت و مکاری و کرباس بافی و راه مالرو می باشد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا

خرزان

(خَ)

نام گردنۀ صعب المروری است در بین قزوین و طارم. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

دورزان

دهی است از بخش نوبران شهرستان ساوه، با 602 تن سکنه، آب آن از قنات است، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا

خورزاد

(خُرْ)

دهی است از دهستان مصعبی بخش حومه شهرستان فردوس. این دهکده کوهستانی و معتدل و با 305 تن سکنه است. آب آن از قنات و محصول آن غلات و پنبه و زعفران. شغل اهالی زراعت و راه مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

خورزاد

(خوَرْ / خُرْ)

زادۀ خور. زیباروی

لغت نامه دهخدا

خورزین

(خُرْ)

شهری است که مسیح نبوت تهدیدآمیز درباره آن و کفر ناحوم و بیت صیدا فرمود. روبینصن گمان دارد که خورزین در نزدیکی تل حوم بوده است و دیگران در نزد کرازه اش دانسته اند. (قاموس کتاب مقدس)

لغت نامه دهخدا

خوریان

قریه ای است در یک فرسنگ و نیمی جنوبی سمنان که در حدود ده دوازده خانوار سکنه دارد، چاه نفط در پنج هزارگزی جنوبی این قریه است، (یادداشت مؤلف)، نام مزرعه ای است از دهستان علای بخش مرکزی شهرستان سمنان، واقع در 11هزارگزی جنوب خاوری سمنان، به آنجا معدن نفت است، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)
دهی است از دهستان بخش مرکزی شهرستان شاهرود، واقع در جنوب باختری شاهرود و جنوب شوسۀ شاهرود به دامغان، این ده با آب و هوای معتدل و 480 تن سکنه است، (فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

خورجان

(خُرْ)

دهی است از دهستان قنقری پایین بخش بوانات و سرچهان شهرستان آباده، واقع در 30هزارگزی باختری نوریان و 10هزارگزی خاور شوسۀ اصفهان به شیراز. این دهکده کوهستانی و سردسیر و دارای 420 تن سکنه است. آب آن از قنات و چشمه و محصول آن غلات و حبوبات و انگور و بادام و گردو و شغل اهالی زراعت و راه مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7)

لغت نامه دهخدا

خورچان

(خُرْ)

دهی است از دهستان دشت بخش کوهپایۀ شهرستان اصفهان، واقع در 40هزارگزی جنوب باختری کوهپایه و 17هزارگزی جنوب شوسۀ اصفهان به یزد. این دهکده در جلگه قرار دارد با آب و هوای معتدل و 167 تن سکنه. آب آن از قنات و محصول آن غلات و حبوبات و پنبه و شغل اهالی زراعت و راه فرعی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

خروزان

(خُ)

نام پهلوانی بود از تورانیان. (برهان قاطع) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا