- خودبشناس (چَ بِ گِ رِ تَ / تِ)
عارف بخود. خودشناس
معنی خودبشناس - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(چَ / چِ زَ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
آنکه عارف بخود است. آنکه خود را شناخته و نقاط ضعف و قوت خود را دریافته است. مسلط بر نفس خود. واقف بخود
(خوَدْ / خُدْ شِ)
لغت نامه دهخدا
اطلاع بر خود. شناخت خود. عارف بنفس خود: خودشناسی را مایۀ بزرگ دان. (خواجه عبداﷲ انصاری).
- امثال:
خودشناسی خداشناسی است، نظیر: من عرف نفسه فقد عرف ربه
- امثال:
خودشناسی خداشناسی است، نظیر: من عرف نفسه فقد عرف ربه
(بَ گُ دَ/ دِ)
لغت نامه دهخدا
پارسا. خدادان. (آنندراج). موحد. (ناظم الاطباء). ربانی. باایمان: مردی خداشناس و عابد بود. (مجمل التواریخ و القصص).
نصیب ماست بهشت ای خداشناس برو
که مستحق کرامت گناهکارانند.
حافظ
نصیب ماست بهشت ای خداشناس برو
که مستحق کرامت گناهکارانند.
حافظ
(خوَدْ / خُدْ شْ / شِ)
لغت نامه دهخدا
آنکه دیگری را آشنا نگیرد. مقابل خودبیگانه. (آنندراج) :
یار من هرچند خودبیگانه و خودآشناست
لیک عمری شد نگاهش با نگاهم آشناست.
وحید (از آنندراج)
یار من هرچند خودبیگانه و خودآشناست
لیک عمری شد نگاهش با نگاهم آشناست.
وحید (از آنندراج)
پارسا، باایمان، متدین، موحد، عارف
متضاد: خدانشناس
متضاد: خدانشناس
خودکاوی، درون نگری