معنی خودآزار - جستجوی لغت در جدول جو

خودآزار

کسی که خود را از انجام کارهای ناپسند نگه می دارد، بردبار، شکیبا، خویشتن دار

ویژگی دستگاهی که بدون نیاز به انسان کار خود را انجام می دهد، اتوماتیک، کنایه از کسی که بدون دستور دیگران کارهای مربوط به خود را خوب انجام می دهد، نوعی قلم استوانه ای شکل حاوی جوهر غلیظ

فرهنگ فارسی عمید

خودآرا

آنکه خود را آرایش می کند

فرهنگ فارسی عمید

خودکار

(خوَدْ / خُدْ)

آنچه پیش خود کار می کند و احتیاج بمراقبت ندارد. آنکه کار کردن او امر و گفتن لازم ندارد و خود آن کاری که باید کرد در موقع خود کند. (یادداشت مؤلف).
- قلم خودکار، قلمی که احتیاج بدوات ندارد و با ماده ای که از ابتداء داخل آن است نوشتن انجام می دهد.
- ماشین خودکار، ماشینی که احتیاج به مراقبت کارگر ندارد و خود کار خود را انجام می دهد

لغت نامه دهخدا

خودآرای

(َ دَ / دِ)

آرایش دهنده خود. زیوردهنده خود، دارای کبر و غرور و نخوت و نمایندۀ فضل و شرف و ثروت خویشتن. (ناظم الاطباء) :
طاوس خودآرایی در زیور و زیبایی
گر دیده قبول آید بر زیورت افشانم.
خاقانی.
شنیدم که روباه رنگین به روس
خودآرای باشد به سان عروس.
نظامی.
هر آن جانور کو خودآرای نیست
طمع را به آزار او رای نیست.
نظامی

لغت نامه دهخدا

زودآزار

(سُ دَ / دِ)

که علی الفور آزار و آسیب رساند:
زودبیز و تند و زودآزار باشد هر شهی
خواجه باری زودبیز و تند و زودآزار نیست،
فرخی

لغت نامه دهخدا

نخودزار

(نُ خُدْ)

مزرعۀ نخود. آنجا که نخود کاشته باشد

لغت نامه دهخدا

خوددار

(خوَدْ / خُدْ)

صابر. بردبار. شکیبا. (ناظم الاطباء). آنکه دیر غم خود بدوستان و کسان گوید. آنکه راز و غم خویش آشکار نکند. (یادداشت بخط مؤلف) ، عفیف. کف ّنفس کننده. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

خویدزار

(خویدْ / خیدْ)

کشت زار. گندم و جوزار نارسیده و سبز: شنیدم که روزی هرمز پدر خسرو بر یکی خویدزار جو بگذشت خوید را آب داده بودند. (نوروزنامۀ منسوب به خیام)

لغت نامه دهخدا

خودآزمای

(چِ چَ زَ دَ / دِ)

آزمایش کننده خود. خود را به محک آزمایش گذارنده

لغت نامه دهخدا

خودآگاه

(خوَدْ / خُدْ)

بی واسطه آگاه بچیزی. بدون تعلیم آگاه به امری. شناسندۀ چیزی بخودی خود