معنی خوانچه در فرهنگ فارسی عمید

طبق چوبی یا فلزی چهارگوش که در آن میوه، شیرینی یا چیزی دیگر گذاشته و بر روی سر از جایی به جای دیگر می برند

معنی خوانچه در لغت نامه دهخدا

خوان کوچک. سفرۀ کوچک. (ناظم الاطباء)، طبق چوبی است اعم از آنکه مدور باشد و در آن غله را از خاشاک پاک سازندیا طولانی پایه که در آن بزرگان طعام چاشت را گذارند و خورند. اولی را خوانچۀ طبقی و دومی را خوانچۀ دیوانی گویند. (لغت محلی شوشتر نسخۀ خطی). خوان طبق مانندی مربعمستطیل که از چوب و یا فلز سازند. (ناظم الاطباء). میز کوتاه پایه که در آن ظروف شیرینی و جهیز عروسی و غیره نهند. (یادداشت بخط مؤلف) :، بسفر سفره گزین خوانچه مخواه، مرد خوان باش غم خانه مخور.، خاقانی.، زین دو نان فلک از خوانچه دو نان بینند، تا نبینم که دهان از پی خور بگشایند.، خاقانی.، و ترتیبه ان یؤتی بمائده نحاس یسمونها خونجه و یحمل علیها طبق نحاس. (از سفرنامۀ ابن بطوطه).، بنیاد عقل برفکند خوانچۀ صبوح، عقل است هیچ هیچ مگو تا برافکند.، خاقانی.، - خوانچۀ خورشید، طبق خورشید. قرص خورشید:، خوانشان خوانچۀ خورشید سزد، که بهمت همه عیسی هنرند.، خاقانی.، - خوانچۀ دنیا، طبق جهان. کنایه از دنیاست:، خاصگان بر سر خوان کرمش دم نزنند، زآن اَباها که بر این خوانچۀ دنیا بینند.، خاقانی، چرب و شیرین خوانچۀ دنیا، بمگس راندنش نمی ارزد.، خاقانی.، - خوانچۀ زر، آفتاب. (ناظم الاطباء) (برهان قاطع) :، تا خوانچۀ زر دیدی بر چرخ سیه کاسه، بی خوانچه سپید آید میخواره بصبح اندر.، خاقانی.، منتظری که از فلک خوانچۀ زر برآیدت، خوانچه کن و چمانه کش خوانچۀ زر چه میبری ؟، خاقانی.، چون روز رسد که روزن چشم، زآن خوانچۀ زرفشان برافروز.، خاقانی.، شاهد روز از نهان آمد برون، خوانچۀ زر زآسمان آمد برون.، خاقانی.، - خوانچۀ زرین، کنایه از آفتاب عالم تاب. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء). خوانچۀ زر:، وگر چون عیسی از خورشید سازم خوانچۀ زرین، پر طاوس فردوسی کند بر خوان مگس رانی.، خاقانی.، - خوانچۀ سپهر، کنایه از آفتاب عالمتاب و خورشید انور است. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء).، - خوانچۀ فلک، کنایه از خورشید انوراست. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء).، - خوانچه کردن، خوان پهن کردن. بساط آراستن:، خوانچه کن باده کش چو خاقانی، یاد شه گیر در صفای صبوح.، خاقانی.، رو فلک خوانچه کن ز همت می، زَاختران خواه نز خم خمار.، خاقانی.، خوانچه کن سنت مغان می را، وز بلورین رکاب می بگسار.، خاقانی.، سیم کش بحر کش ز کشتی زر، خوان مکن خوانچه کن مسلم صبح.، خاقانی.، زآن میی کآتش زند در خوانچۀ زنبور چرخ، خوانچه کرده وآب حیوان در میان انگیخته.، خاقانی.، - خوانچۀ گردون، کنایه از فلک است:، ای خوانچۀ گردون که نوالت همه زهر است، نانت ز چه شیرین و تو چون تلخ ابایی ؟، خاقانی

معنی خوانچه در فرهنگ واژه مترادف متضاد

خونچه، سفره عقد، طبق، خوان کوچک

معنی خوانچه - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی خوانچه در فرهنگ فارسی معین

خوان کوچک، طبق چوبین کوچک که در آن شیرینی، میوه یا جهاز عروس گذارند و بر روی سر حمل کنند

خوانچه

فرهنگ فارسی عمید

خوانچه(خوا / خا چَ / چِ)

لغت نامه دهخدا

خوانچه

فرهنگ لغت هوشیار

خوانچه((خا چِ))

فرهنگ فارسی معین

خوانچه

فرهنگ واژه مترادف متضاد

توانچه

تپانچه، سلاح گرم کوچک دستی، سیلی، لطمه، تس، چپله، طپانچه، لطم، چپّات، لطام

فرهنگ فارسی عمید

خوانده

قرائت شده، مقابل خواهان، در علم حقوق طرف دعوی، مدعی علیه، دعوت شده

فرهنگ فارسی عمید

خونچه

(حُنْ چَ / چِ)

خوانچه و میز کوچک و سفرۀ کوچک، طبق، غذائی که از مجلس جشن عروسی برای کسی که حاضرنیست فرستاده میشود. (ناظم الاطباء) ، طبق کوچکی که در روی آن نان سنگکی نهند و بر آن با اسپند و دانه های ملون اشکالی ترسیم و کلماتی نویسند و در عروسی ها محض شگون در کنار سفرۀ عقد قرار دهند

معنی خوانچه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما