معنی توانچه
- توانچه((تَ چِ))
- سیلی که به صورت می زنند، آسیب، نوعی اسلحه گرم، تپانچه، طپانچه، تبنجه، تس
واژههای مرتبط با توانچه
توانچه
- توانچه
- سیلی لطمه، کوهه موجه دریا
توانچه
- توانچه
- تَپانچه، سلاح گرم کوچک دستی، سیلی، لَطمه، تَس، چَپله، طَپانچه، لَطم، چَپّات، لِطام
توانچه
- توانچه
- تپانچه باشد. (فرهنگ جهانگیری) (از فرهنگ رشیدی) (از شرفنامۀ منیری). بر وزن و معنی طپانچه است که به عربی لطمه گویند. (برهان) (انجمن آرا) (آنندراج) (ناظم الاطباء). رجوع به تپانچه و طپانچه شود
تیانچه
- تیانچه
- پاتیل کوچک
خوانچه
- خوانچه
- سفره کوچک خوان کوچک، طبق چوبین کوچک که در آن شیرینی میوه یا جهاز عروس گذارند و بر روی سر حمل کنند، طبقی که در آن انواع شیرینی را بترتیب خاص چینند و جمله هایی مبنی بر تبریک و تهنیت نویسند و در مجلس عقد در اطاق عروس گذارند
تپانچه
- تپانچه
- با دست زدن به صورت هنگام مصیبت و دلتنگی حربه آتشی کوچک دستی از هر نوعی که باشد حربه آتشی کوچک دستی از هر نوعی که باشد
تیانچه
- تیانچه
- پاتیل یا دیگ کوچک دهان گشاد
تپانچه
- تپانچه
- سلاح گرم کوچک دستی، تَس، چَپله، تَوانچه، طَپانچه، لَطم، چَپّات، لِطام
لَطمه
سیلی، ضربه ای با کف دست و انگشتان به صورت کسی، چَک، توگوشی، کِشیده، لَت، کاز، سَرچَنگ، صَفعِهبرای مِثال زنم چندان تپانچه بر سر و روی / که یارب یاربی خیزد ز هر موی (نظامی۲ - ۱۵۱)
خوانچه
- خوانچه
- طبق چوبی یا فلزی چهارگوش که در آن میوه، شیرینی یا چیزی دیگر گذاشته و بر روی سر از جایی به جای دیگر می برند
