معنی خواننده در فرهنگ فارسی عمید

کسی که نوشته ای را می خواند، آواز خوان، باسواد

معنی خواننده در لغت نامه دهخدا

قاری. آنکه خواند. آنکه تواند خواندن کتابت را. (یادداشت بخط مؤلف). مقری. ج، خوانندگان:، بهر سو همی رفت خواننده ای، که بهرام را پروراننده ای.، فردوسی.، کنون رنج در کار خسرو بریم، بخواننده آگاهی نو بریم.، فردوسی.، چو بگشاد مهرش، بخواننده داد، سخنها بدو کرد خواننده یاد.، فردوسی.، بفرمود تا نامه برخواندند، بخواننده بر گوهر افشاندند.، فردوسی.، آنچه دقیقی گفته بر اثر این فصول نیز نبشتم تا خوانندگان این تاریخ چون بدینجا برسند و بر این واقف شوند... (تاریخ بیهقی). غرض من از این نبشتن اخبار آن است تا خوانندگان را از من فایده بحاصل آید. (تاریخ بیهقی). واجب دیدم به آوردن آن... تا خوانندگان را نشاط افزاید. (تاریخ بیهقی).، مبارک باد بر نویسنده و خواننده. (نوروزنامه خیام). و خوانندۀ این کتاب باید که وضع و غرض که در جمع و تألیف آن بوده است بشناسد. (کلیله و دمنه).، تا آفتاب و نجم بوند ازبرای من، خوانندۀ حدیث ونیوشندۀ کلام.، سوزنی.، نگارد یکی نامۀ دلنواز، که خوانندگان را بود کارساز.، خاقانی.،، مقروء. خوانا. (یادداشت بخط مؤلف) : و خط خواننده باید که داناآن گفته اند احسن الخط ما یقراء. (نوروزنامۀ منسوب به خیام)، مغنی. نوائی. خنیاگر. آوازه خوان. مطرب. قوال. (یادداشت بخط مؤلف) :، مرا لفظ شیرین خواننده داد، ترا سمع دراک داننده داد.، سعدی (گلستان).،، داعی. (یادداشت بخط مؤلف)، دانش آموز. (یادداشت مؤلف). طالب علم. شاگرد. (ناظم الاطباء) :، کجا آن سر و تاج شاهنشهان، کجا آن دلاور گرامی مهان، کجا آن حکیمان و دانندگان، همان رنج بردار خوانندگان.، فردوسی