Q: معنی خلد در فرهنگ لغت هوشیار

دوام، بقا، همیشگی

Q: معنی خلد در فرهنگ فارسی عمید

همیشگی، بِهِشت، جایی که نیکوکاران پس از مردن همیشه در آنجا خواهند بود، سَبزباغ، باغِ خُلد، خُلدِستان، دارُالنَّعِیم، فِردُوس، جَنَّت، دارُالخُلد، عِلّیین، سَرایِ جاوید، دارُالسُّرُور، دارُالسَّلام، دارُالقَرار، رِضوان، باغِ بِهِشت، مینو، قُدس، دارِ قَرار، باغِ اِرَم، نَعیم، فِردُوسِ اَعلا، اَعلا عِلّیین، گُشتا، خلد برین: طبقۀ فوقانی بهشت

Q: معنی خلد در لغت نامه دهخدا

موش کور که جانوریست کور زیرزمین هرگاه پیاز یا گندنا بر سوراخ وی نهند، از بوی آن برآید و شکارش کنند. ج، مناجذ، از غیر لفظ آن مانند مخاض که جمع خلقه است. (از ناظم الاطباء). مرحوم دهخدا معتقدند: در زبان عربی جلذ نیز بمعنی موش کور است و جمع آن برخلاف قیاس مناجذ است و ظاهراً خلد و جلذ یکی تصحیف دیگریست. بفارسی موش کور. و طیماثاووس گوید که هرگاه در سوراخ مسکن او پیاز و گندنا بگذارند ببوی آن بیرون آید واز سموم قتاله و بغایت گرم و با رطوبت و خون موضع دنبالۀ او جهت خنازیر و بیاضی چشم و رفع آثار جلد و خال و دماغ او با روغن گل جهت برص و بهق و قویا و خنازیر و هرچه از بدن بروز کند بی عدیل و قاطع رعاف و سیلان خون هر عضوی و محلل اورام و خون او نیز همین آثار دارد و سر او را چون سوخته با زاج سفید در گوش گذارند جهت ازالۀ بوی بد آن. (از تحفۀ حکیم مؤمن)

Q: معنی خلد در لغت نامه دهخدا

نام قصری است که منصور به بغداد ساخت و موضع آن بکنار رود دجله بود. بیمارستان عضدی در سمت جنوبی آن قرار داشت. این قصر چون ساخته شد بحول و حوش آن منازلی بر پا گردید و بر اثر آن محله ای ایجاد شد با این نام. (از معجم البلدان)

Q: معنی خلد در لغت نامه دهخدا

حال. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد)، دل. یقال: وقع ذلک فی خلدی، ای فی قلبی، نفس. (منتهی الارب) (از تاج العروس)، نام مرضی است که اسب می گیرد و بر اثر این مرض یک نقطه از بدن آن سوراخ میشود و از آن مایع زردرنگی بیرون می ریزد و چون آنرا با آتش داغ کنند، آن موضع خوب میشود، ولی جای دیگر دوباره دچار میشود و آنقدر ادامه می یابد تا اسب بمیرد. (از صبح الاعشی)

Q: معنی خلد در لغت نامه دهخدا

موی سپیده نشده کلانسال گردیدن. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد)، مقیم در جایی گردیدن. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب). یقال: خلدبالمکان او خلد الی المکان، همیشه ماندن. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

Q: معنی خلد در فرهنگ لغت هوشیار

دوام، بقا، همیشگی

Q: معنی خلد در فرهنگ فارسی معین

پستانداری است که از حشرات تغذیه می کند و چشمان وی ضعیف است و در زیر زمین زیست می نماید، انگشت برک

Q: معنی خلد در فرهنگ واژه مترادف متضاد

بهشت، پردیس، جنان، جنت، دارالسلام، رضوان، فردوس، مینو، نعیم، متضاد: دوزخ، بقا، پایایی، دوام، متضاد: فنا

خلد

فرهنگ فارسی عمید

خلد

لغت نامه دهخدا

خلد

لغت نامه دهخدا

خلد

لغت نامه دهخدا

خلد

لغت نامه دهخدا

خلد

لغت نامه دهخدا

خلد

فرهنگ لغت هوشیار

خلد

فرهنگ فارسی معین

خلد

فرهنگ فارسی معین

خلد

فرهنگ واژه مترادف متضاد

مخلد

جاویدان، پاینده

فرهنگ فارسی عمید

خلد برین

طبقۀ فوقانی بهشت

فرهنگ فارسی عمید

خلدستان

جای خرم و باصفا، بهشت، جایی که نیکوکاران پس از مردن همیشه در آنجا خواهند بود، باغ بهشت، دار قرار، علّیین، دارالقرار، باغ ارم، سبزباغ، گشتا، دارالسّرور، فردوس اعلا، نعیم، باغ خلد، دارالخلد، جنّت، فردوس، رضوان، دارالسّلام، اعلا علّیین، دارالنّعیم، مینو، خلد، سرای جاوید، قدس برای مثال تا حروفش جمله عقل و جان شوند / سوی خلدستان جان پرّان شوند (مولوی - ۸۵۵)

جای خرم و باصفا، بِهِشت، جایی که نیکوکاران پس از مردن همیشه در آنجا خواهند بود، باغِ بِهِشت، دارِ قَرار، عِلّیین، دارُالقَرار، باغِ اِرَم، سَبزباغ، گُشتا، دارُالسُّرُور، فِردُوسِ اَعلا، نَعیم، باغِ خُلد، دارُالخُلد، جَنَّت، فِردُوس، رِضوان، دارُالسَّلام، اَعلا عِلّیین، دارُالنَّعِیم، مینو، خُلد، سَرایِ جاوید، قُدس برای مِثال تا حروفش جمله عقل و جان شوند / سوی خلدستان جان پرّان شوند (مولوی - ۸۵۵)

فرهنگ فارسی عمید

خلد برین

(خُ دِ بَ)

بهشت بالایین. (ناظم الاطباء) :
همه دیانت و دین ورز و نیک رائی کن
که سوی خلد برین باشدت گذرنامه.
شهید بلخی.
قصر شاهیست بهر باب به از خلد برین
سخنی نیست درین باب که خلدیست برین.
مسعودسعدسلمان (از شرفنامۀ منیری).
آراست جهاندار دگرباره جهان را
چون خلد برین کرد زمین را و زمان را.
سنائی.
هر کجا طوبی بود آنجا بود خلد برین
نزدما پیغمبر آورده ست این پیغام را.
سوزنی.
روضۀ خلد برین خلوت درویشانست
مایۀ محتشمی خدمت درویشانست.
حافظ.
حافظا خلد برین خانه موروثی نیست
اندر این منزل ویرانه نشیمن چکنم ؟
حافظ

لغت نامه دهخدا

خلدآشیان

(خُ)

بهشت مکان. وصفی است که برای مرده جهت تعظیم می آورند. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

خلدپیکر

(خُ پَ / پِ کَ)

چیزی که پیکر و شکل آن چون بهشت است. بهشت مانند. چون بهشت:
دیدی تو اصفهان را آن شهر خلدپیکر
آن سدرۀ مقدس و آن عدن حورپرور.
شرف الدین شفروه

لغت نامه دهخدا

خلدمکان

(خُ مَ)

بهشت جای. دعائی است در حق مرده. رجوع به خلدآشیان شود. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

خلدمکانی

(خُ مَ)

به آسمان برافراشته شده، در بهشت جایگزین شده. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خلدوش

(خُ وَ)

مانند بهشت. بهشت گون:
بنگه تیر ازو شود روضه صفت بتازگی
خرگه ماه ازو شود خلدوش از منوری.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

مخلد

(مُ خَلْ لِ)

مقیم گردنده در جایی. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، همیشه دارنده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ثابت و برقرار. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون) ، کسی که همیشگی می دهد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مخلد

(مُ لِ)

مرد بسیار پیر. (از منتهی الارب) (از آنندراج) (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط). رجل مخلد، مرد سال دیده ای که پیری در وی پدیدار نشده باشد. (ناظم الاطباء) ، ثابت و ساکن و برقرار، بشدت چسبیده و پیوسته، مایل، لازم گیرنده. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

مخلد

(مُ خَلْ لَ)

همیشه. (غیاث) (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). جاوید وجاویدان و دائم و همیشه. (ناظم الاطباء) :
وقت بهار است و وقت ورد مورد
گیتی آراسته چو خلد مخلد.
منوچهری.
پس گفت یا علی مرا مخیر گردانیدند میان آنکه تا دنیا باشد مخلد در دنیا و مؤبد باشم. (قصص الانبیاء چ شهشهانی ص 235). تا این شرف من بنده را بر روی روزگارباقی و مخلد ماند. (کلیله و دمنه). که ملک مخلد ماند و بر دشمن مظفر. (کلیله و دمنه). و ذکر حریت و حقگزاری او بدان مخلد گردانیده آمد. (کلیله و دمنه). درترقی درجات معالی و استجماع مآثر حمیده مؤبد و مخلد باد. (سندبادنامه ص 256).
این جهان و عاشقانش منقطع
اهل آن عالم مخلد مجتمع.
مولوی.
به انصاف ران دولت و زندگانی
که نامت به گیتی بماند مخلد.
سعدی.
می گفت سحرگهی که یارب
در دولت و حشمت مخلد.
حافظ.
- مخلد شدن، جاوید گردیدن.
- مخلد کردن، جاودان ساختن. جاوید کردن.
- مخلد گردیدن، مخلد گشتن. جاودانه شدن. جاوید گردیدن.
- مخلد گشتن، مخلد گردیدن: سلطان آنجا دو رکعت نماز بگزارد و به شکرانۀ آن روی بر زمین نهاد که ممالک او از اقصای شرق تا دریای مغرب رسید، و بر روی روزگار مخلد گشت. (سلجوقنامۀ ظهیری چ خاور ص 31).
- مخلد ماندن،جاودانه ماندن، و پایدار شدن: همه کس بخواند و بر روی روزگار مخلد ماند و باقی به بقای دهر شود. (راحه الصدور چ محمد اقبال 64).
، مردی که پیر نمی شود هرگز، و همیشه در خدمت حاضر می باشد و از حد خدمت تجاوز نمی کند. (ناظم الاطباء) ، آراسته به گوشواره ها و دست برنجن ها. ج، مخلدون. قوله تعالی: ولدان مخلدون. (ناظم الاطباء) ، یعنی کودکان آراسته به گوشواره ها یا به دست برنجن ها، کودکان که گاهی پیر نشوند و از حد ’وصافت’ تجاوز نکنند. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خلدی

(خُ)

منسوب است به خلد که محلتی است در بغداد. (از انساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

مخلد

جاوید و جاویدان، دائم و همیشه

فرهنگ لغت هوشیار

خلد الاوروبی

موش کور اروپایی

فرهنگ لغت هوشیار

خلد الله

خدا جاوید گردانادخ یا خلد الله سلطانه. خدا پادشاهی او را جاوید گرداناد، یا خلد الله سلطانه و نصرانصاره و اعوانه. خداپادشاهی اورا جاوید گرداناد، ویاران و یاوران اورا نصرت دهاد، (پادشاه خلدالله سلطانه و نصرانصاره و اعوانه در استماع کلمات آن فرستادگان مبالغ تحامل ایشانرا تحمل فرماید) یا خلد الله ملکه. خدا پادشاهی اورا جاوید داراد، یا خلد الله ملکهم. خدا پادشاهی آنان را جاوید داراد، (و اسامی ملوک غور آل شنسب - خلد الله ملکهم - باقی ماند) یا ملکها و سلطانهما. خدا پادشاهی و سلطننت آن دو را جاوید گرداناد، (... . میان سلطان عالم سنجربن ملکشاه و خداوند من علا الدنیا و الدین الحسین بن الحسین - خلد الله تعالی ملکهما و سلطانهما - بدر او به مصاف افتاد) گاه (الله) حذف شود و جمله بصیقه مجهول آید

فرهنگ لغت هوشیار