معنی خلا در لغت نامه دهخدا

فروخفتن ناقه بی علتی. منه: خلات الناقه، حرونی کردن ناقه و نگذاشتن جای را. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب). بعضی ها حرونی کردن جمل را نیز خلا می گویند، ولی بعضی دیگر آنرا خاص ناقه می دانند

معنی خلا در لغت نامه دهخدا

حرف استثنا بمعنی جز. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

معنی خلا در لغت نامه دهخدا

آب دست جای. پای خانه. مبرز. کاراب. بیت الخلا. فرناک. آشیگاه. (ناظم الاطباء). مبال. متوضاء. آبخانه. (یادداشت بخط مؤلف)، جای خالی. (ناظم الاطباء). خلوتگاه، پنهان. ضد ملا. نقیض آشکار. (یادداشت بخط مؤلف) :، وی (حصیری) در مهد از باغ می آمد... آشامیده و از آن... در خلا بمشهد بسیار مردم غلامان را فرموده تا بزد. (تاریخ بیهقی). دمنه... در خلا پیش شیر رفت. (کلیله و دمنه).، نه همی فرصتیست باید جست، گر خلا باشد ار ملا باشد.، مسعودسعدسلمان.، گر روز من ثنا کنمش بر ملا بنظم، در شب همی به نثر دعا بر خلا کنم.، مسعودسعدسلمان.، خدمت خاصه سلطان بخلا و بملا.، مسعودسعدسلمان.، گفت خاتون را بسی شوهر که تو، بازپرس اندر خلا احوال او.، مولوی

معنی خلا در فرهنگ لغت هوشیار

خالی از هوا، جائی که در آن کسی نباشد جای خالی، بیت الخلا، خلوتگاه، آب دست، جای مستراح، جز واژه جز را آنندراج به نادرست تازی دانسته آبخانه جایی ادبخانه آبریزگاه، تی تهیک خالی بودن، فارغ بودن، مقابل ملا، جایی که در آن کسی نباشد جای خلوت مقابل ملا (ملا)، جای خالی از هوا، آنست که دو جسم با یکدیگر تماس نیافته باشند و بین این دو جسم دیگری که مماس هر دو باشد وجود نداشته باشد، مستراح جایی ادبخانه