- خضیر (خَ)
سبز، ترۀ سبز. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)
معنی خضیر - جستجوی لغت در جدول جو
- خضیر (خُ ضَ)
لقب ابراهیم بن مصعب زبیر است. (منتهی الارب)
شیخ علی بن ریاحی. (منتهی الارب)
شیخ علی بن ریاحی. (منتهی الارب)
- خضیر
سبز، تره سبز
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
آرد آمیخته با آب و ورزدادۀ دانه هایی مانند گندم یا جو، هر مادۀ نرم و شکل پذیر مثلاً خمیر بازی، خاک رس و گچ که با آب مخلوط کرده باشند و آبکی نباشد
(خُ ضَ)
لغت نامه دهخدا
اسماعیل بن علی متوفی بسال 903 هجری قمری از فاضلان زمان خود بود و او را تصانیف و رسائل مدونه و خطب و دیوان شعر است و کتاب نیکویی در علم قرائت دارد، به بغداد درگذشت. (از الاعلام زرکلی ج 1 چ 2 ص 316)
(اِ)
لغت نامه دهخدا
مسجدیست میان تبوک و مدینه، اخطاط غلام، عذار برآوردن کودک، اخطاط خطّه، از آن خود گردانیدن آنرا و نشان کردن بر آن
(اِ)
لغت نامه دهخدا
سبز گردانیدن. (تاج المصادر بیهقی). سبز کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (المنجد) ، برکت داده شدن کسی در چیزی. (ازمنتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
((خَ))
فرهنگ فارسی معین
هر چیز که با آب مخلوط و غلیظ شود، آرد جو یا گندم که برای پختن نان یا شیرینی با آب آمیخته باشند