معنی خسیسه در لغت نامه دهخدا

فرومایگی. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب). یقال: رفعته من خسیسته، برداشتم او را از فرومایگی او، ای فعلت به فعلا یکون فیه رفعته. (منتهی الارب).، - خسیسهالناقه، دندانهای ماده شتر. (منتهی الارب). و یقال: ’جاوزت الناقه خسیستها’ و ذلک فی السنه السادسه اذا القت ثنیتها. (منتهی الارب) (از تاج العروس)

معنی خسیسه در لغت نامه دهخدا

مؤنث خسیس. (منتهی الارب) (از تاج العروس). ج، خَسائس، خساس. رجوع به ’خسیس’ شود

معنی خسیسه در فرهنگ فارسی معین

مؤنث خسیس، جمع خسایس

معنی خسیسه - جستجوی لغت در جدول جو

خسیسه

لغت نامه دهخدا

خسیسه

لغت نامه دهخدا

خسیسه

فرهنگ لغت هوشیار

خسیسه

فرهنگ فارسی معین

دسیسه

مکر و حیلۀ پنهانی، کاری که پنهانی و از روی مکر و دشمنی انجام بدهند

فرهنگ فارسی عمید

خسیس

بخیل، فرومایه، پست، لئیم، رذل، دنی، سفله

فرهنگ فارسی عمید

خسیسی

(خَ)

فرومایگی. پستی. رذالت. حقارت. خست. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

خساسه

(خُ سَ)

آنچه اسب به وی تعلل کند. (منتهی الارب) ، مال اندک. (منتهی الارب) (از تاج العروس) ، اسب دوانی. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خمیسه

(خَ سِ)

دهی است از دهستان میان آب شهرستان اهواز. دارای 750 تن سکنه. آب آن از رود خانه کرخه و چاه و محصول آن غلات و لبنیات است. شغل اهالی زراعت و گله داری و از صنایع دستی قالیچه و جاجیم بافی است. راه در تابستان اتومبیل رو و ساکنان از طایفۀ خفرج ترکی می باشند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

دسیسه

(دَ سَ)

آنچه از دشمنی که پنهان شده باشد. (از اقرب الموارد) ، مکر و حیله، و گویند این معنی مولد است، نیت و قصد مخفی، شبهۀ خبیث و پلید. (از اقرب الموارد). و رجوع به دسیسه شود

لغت نامه دهخدا

خسیعه

(خَ عَ)

خسیس ترین. منه: خسیعهالقوم، خسیس ترین قوم. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خسیفه

(خَ فَ)

چشم برکنده. (منتهی الارب) ، چاهی که در زمین سنگناک کنند و آب آن جوش زند و قطع نشود. ج، خسف. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خساسه

(تَ قُ)

خسیس شدن. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از اقرب الموارد) (از لسان العرب) (از مصادر زوزنی) ، حقیر شدن. خوار شدن. (از مصادر زوزنی) ، ناکس شدن. فرومایه شدن. (دهار)

لغت نامه دهخدا

خساسه

(خَ سَ)

فرومایگی. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

بسیسه

(اِ)

سخن چینی کردن میان مردم و یقال: بس عقاربه، ای ارسل نمائمه و آذاه. (منتهی الارب). بس ّ. (منتهی الارب). رجوع به بس ّ شود

لغت نامه دهخدا

خبیسه

(خَ سَ)

غنیمت. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

دسیسه

(دَ سی سَ / سِ)

دسیسه. مکر. حیله. توطئه. فتنه. عداوت. ج، دسائس، دسایس. و رجوع به دسیسه شود.
- دسیسه باز، حیله باز. مکار. فتنه گر.
- دسیسه بازی، عمل دسیسه باز.
- دسیسه کار، توطئه چین. مکار. فریب کار.
- دسیسه کاری، عمل دسیسه کار.
- دسیسه کردن، توطئه کردن. توطئه چیدن

دسیسه. مکر. حیله. توطئه. فتنه. عداوت. ج، دَسائس، دَسایس. و رجوع به دسیسه شود.
- دسیسه باز، حیله باز. مکار. فتنه گر.
- دسیسه بازی، عمل دسیسه باز.
- دسیسه کار، توطئه چین. مکار. فریب کار.
- دسیسه کاری، عمل دسیسه کار.
- دسیسه کردن، توطئه کردن. توطئه چیدن

لغت نامه دهخدا

بسیسه

(بَ سَ)

پست یا آرد، و یا قروت مطحون که با روغن یا زیت خورند. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). آرد یا سویق یا کشکی که بروغن یا زیت درآمیزند. (از اقرب الموارد). ج، بسس. (از متن اللعه).

لغت نامه دهخدا

نسیسه

(نَ سَ)

سخن چینی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). نمیمه. سعایت. (اقرب الموارد) (از المنجد). ج، نسائس، فتنه انگیزی بین مردم. ایکال بین الناس. (از اقرب الموارد) ، تری که بر سر هیزم گرد آید در سوختن. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از المنجد). نسیس، سرشت. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). طبیعت. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (المنجد) ، بقیۀ جان. (ناظم الاطباء). گویند: بلغ منه نسیسته، یعنی قریب به مرگ رسید. (از منتهی الارب). نسیس. رجوع به نسیس شود. ج، نسائس

لغت نامه دهخدا

خویسه

(خَ سَ / سِ)

منازعه. مناقشه. مباحثه. (از آنندراج) (از انجمن آرای ناصری) (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء) : ابوعبداله خفیف را با موسی بن عمران جیرفتی خویسه افتاد. (از نفحات الانس جامی از انجمن آرای ناصری)

لغت نامه دهخدا