معنی خریف در فرهنگ فارسی عمید

پاییز، از فصول چهارگانۀ سال که شامل ماه های مهر، آبان و آذر است، برگ ریزان، خزان

معنی خریف در لغت نامه دهخدا

فصل پائیز و آن سه ماه است میان تابستان و زمستان که در آن میوه ها چیده میشوند. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از تاج العروس). وقت برگ ریختن درخت. (مهذب الاسماء). پائیز. پاذیز. خزان. برگ ریز. برگ ریزان. بادبز. تیر. مدت خریف سه ماه است:میزان، عقرب، قوس یا مهر و آبان و آذر:، پس از پیریت روزگاران نماند، تموز و خریف و بهاران نماند.، فردوسی.، تا خریف درآمد و میوه ها چون سیب و امرود و شفتالو و انار و مانند آن دررسید. (نوروزنامه).، ای خنک زشتی که خوبش شد حریف، وی گل رویی که جفتش شد خریف.، مولوی.، چه تراب و آب و چه باد و چه نار، چه خریف و صیف و چه دی چه بهار.، مولوی.، اندرآمد جوحی و گفت ای حریف، و ای وبالم در ربیع و در خریف.، مولوی.، عیش ربیعش را بطیش خریف مبدل نگرداند. (گلستان)،، جوی خرد. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد)، سال. (ناظم الاطباء). در حدیث آمده: من صام یوماً فی سبیل اﷲ باعده اﷲ من النار اربعین خریفاً ای مسافه هذه المده. (از ناظم الاطباء)، باران نخست در اول زمستان. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)، باران پائیز. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از تاج العروس). باران که در وقت خزان آید. (مهذب الاسماء)، رطب چیده شده. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از تاج العروس)

معنی خریف در فرهنگ واژه مترادف متضاد

برگ ریزان، پاییز، خزان، متضاد: شتا، بهار، ربیع

معنی خریف - جستجوی لغت در جدول جو

خریف

فرهنگ فارسی عمید

خریف

لغت نامه دهخدا

خریف

فرهنگ لغت هوشیار

خریف

فرهنگ فارسی معین

خریف

فرهنگ واژه مترادف متضاد

ظریف

(دخترانه)

نکته سنج، نکته دان، دارای اجزا یا ساختار نازک و باریک همراه با ظرافت و تناسب

فرهنگ نامهای ایرانی

شریف

(پسرانه)

ارزشمند، عالی، سید، ارجمند، بزرگوار، نام کوهی در عربستان

فرهنگ نامهای ایرانی

خریفی

(خَ)

خزانی. تیرماهی. پائیزی. (یادداشت بخط مؤلف) ، محصول و خرمن پائیزی. (ناظم الاطباء) ، هر گیاهی که در موسم درو روئیده باشد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خریفه

(خَ فَ)

مغاکی که در آب راهۀ سیل که در آن سنگریزه باشد کنند تا آن که بزمین سخت رسد و آن را از ریگ پر کرده نهال خرما نشانند. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد) ، خرمابن رطب چیدنی. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تخریف

(اِ تِ)

خرف خواندن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). پیر فاسدعقل و فرتوت خواندن. (آنندراج). خرف خواندن کسی را. (منتهی الارب). نسبت دادن کسی را به تباه خردی از کلانسالی. (از اقرب الموارد) (از المنجد)

لغت نامه دهخدا

خریع

سست، ضعیف

معنی خریف - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما