- خرابکار (خَ)
آنکه در امری اخلال کند
معنی خرابکار - جستجوی لغت در جدول جو
- خرابکار
ستون پنجمی مورد جنیتار، ویرانگر موتک آنکه خراب کند (امور یا ساختمانها را) کسی که موجب تخریب شود
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
آنکه چیزی را خراب می کند، در علوم سیاسی کسی که به علت مخالفت با سیاست حاکم بر جامعه، برای آسیب رساندن به تاسیسات تلاش می کند
(خَ)
لغت نامه دهخدا
افساد. (یادداشت بخط مؤلف). عمل خرابکار، در تداول عامه، آلودن بستر یا زیر جامه. (یادداشت بخط مؤلف)
نشایستگر نیسانکار کسی که مرتکب امور ناشایست شود. آنکه کارناشایست انجام دهد، خاطی، گناهکار
ریهیدن تباهیگری، تباه کردن مورجنیتاری ایجاد فساد و تباهی (در امور و ساختمانها)
