خذی (تَطْ) سست و مسترخی گردیدن چیزی. (از ناظم الاطباء) ، سست و کوفته گردیدن گوش و از بن کج شدن آن بسوی روی. (از منتهی الارب) (از آنندراج) ادامه... سست و مسترخی گردیدن چیزی. (از ناظم الاطباء) ، سست و کوفته گردیدن گوش و از بن کج شدن آن بسوی روی. (از منتهی الارب) (از آنندراج) لغت نامه دهخدا
خذی (خُ ذَی ی) از القاب خر است. (ناظم الاطباء) ادامه... از القاب خر است. (ناظم الاطباء) لغت نامه دهخدا