- خذعوبه (خُ بَ)
پاره ای از کدو و از خیار. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (ناظم الاطباء) (از آنندراج)
معنی خذعوبه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مِذْ وَ بَ)
لغت نامه دهخدا
مغرفه. (اقرب الموارد) (متن اللغه). چمچه. کفلیز. (منتهی الارب). کفگیر. (ناظم الاطباء). ج، مذاوب
(ذِ لِ بَ)
لغت نامه دهخدا
شتر مادۀ شتاب رو. مایۀتیزرو. ناقۀ سبک رو. ذعلب. شترمرغ. نعامه، حاجت اندک، کنارۀ جامه یا آنچه از جامه پاره شده و آویخته باشد
(حَ دَ)
لغت نامه دهخدا
پاکیزه گردیدن آب. (از اقرب الموارد) (آنندراج) (منتهی الارب) (غیاث اللغات). خوش شدن آب. (تاج المصادر بیهقی). مجازاً، بمعنی شیرین شدن دیگر اشیاء سوای آب. (آنندراج) (منتهی الارب) :
جز در صفات نجم نخواهد شدن پدید
در نثر من عذوبت و در نظم من نظام.
سوزنی
جز در صفات نجم نخواهد شدن پدید
در نثر من عذوبت و در نظم من نظام.
سوزنی
(خُ عُ بَ)
لغت نامه دهخدا
مغاک خرد یا برآمدگی فروهشته که میان لب زیر است. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد) ، شکاف میان دو بروت نزدیک دیوار بینی. (از منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)
(خُ)
لغت نامه دهخدا
خرعوبه. ناقۀ دراز و کلان بسیارشیر، شاخۀ یکسالۀ درخت، شاخۀ تر و تازه و دراز و نازک و نورسته. فرعوبه، زن جوان نیکواندام و نرم فرعوبه، زن سپید و نرم تناور پرگوشت باریک استخوان. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)
(تَ طَوْ وُ)
لغت نامه دهخدا
نوعی از رفتن بر روی زمین است. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (تاج العروس) ، بریدن خار و کدو و مانند آن ریزه ریزه. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (ناظم الاطباء)
(مَ بو بَ)
لغت نامه دهخدا
ارض مذبوبه،زمین مگس ناک. (منتهی الارب). کثیرهالذباب. (اقرب الموارد) (متن اللغه). مذبه. (متن اللغه) ، طعام مذبوبه، طعامی که در آن مگس بود. (مهذب الاسماء)
(مَ رَ)
لغت نامه دهخدا
زن ترسیده شده از تهمت. (ناظم الاطباء). تأنیث مذعور. رجوع به مذعور شود، ناقۀ دیوانه. (منتهی الارب). مذعره. (متن اللغه)
(خُ یَ)
لغت نامه دهخدا
نسبت است مر گوش را. اذن خذاویه، گوش سبک و سست شنوا. (ازمنتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء)
(اُ بَ)
لغت نامه دهخدا
بازی. (السامی فی الاسامی). بازیچه. (منتهی الارب) (آنندراج). بازی است از بازیها. (مهذب الاسماء). لعب. (اقرب الموارد). ج، الاعیب. (مهذب الاسماء) (متن اللغه).
(تَ / تِ بَ)
لغت نامه دهخدا
یکی تذنوب. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). واحد تذنوب. (اقرب الموارد). رجوع به تذنوب شود
