معنی خدخد - جستجوی لغت در جدول جو

خدخد

لغت نامه دهخدا

خدها، روی ها، چهره ها، سیماها، گونه ها، رخ ها، جمع واژۀ خد

(خِ / خَ)

شکاف و گشادگی از زمین. (از معجم البلدان) :
ترقی و یرفعها السراب کانها
من عم موثب اوضناک خداد.
از ابوداود که شتر باربری را وصف میکند. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

خداد

(خِ)

علامت داغ بر رخسار. (از متن اللغه) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج) ، آلت داغ کردن. (از مهذب الاسماء) ، جمع واژۀ خدّ

لغت نامه دهخدا

خدود

(خُ)

جمع واژۀ خدّ. (ترجمان القرآن جرجانی) (از منتهی الارب) (از متن اللغه) (از تاج العروس) (از لسان العرب). رخساره ها: از مطلع فلق تا مقطع شفق بحدوداسیاف خدود اصناف آن جمع می شکافتند. (ترجمه تاریخ یمینی). طبیعت او در اختیار حدود قواضب بر خدود کواعب... بر خلاف طباع بشر بوده. (ترجمه تاریخ یمینی).
خاک راهی که بر او میگذری ساکن باش
که عیون است و جفون است و خدود است و قدود.
سعدی

جَمعِ واژۀ خَدّ. (ترجمان القرآن جرجانی) (از منتهی الارب) (از متن اللغه) (از تاج العروس) (از لسان العرب). رخساره ها: از مطلع فلق تا مقطع شفق بحدوداسیاف خدود اصناف آن جمع می شکافتند. (ترجمه تاریخ یمینی). طبیعت او در اختیار حدود قواضب بر خدود کواعب... بر خلاف طباع بشر بوده. (ترجمه تاریخ یمینی).
خاک راهی که بر او میگذری ساکن باش
که عیون است و جفون است و خدود است و قدود.
سعدی

لغت نامه دهخدا

خدود

(خُ)

نام کورتی است به طائف. نصر می گوید: خدود، گوشه ای است از سرزمین نزدیک طائف. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

خدد

(خُ دَ)

شکاف در زمین. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

خدد

(خُ دَ)

نام چشمه ای است به هجر. (از معجم البلدان)